سلامت روان بقایافتگان کووید- ۱۹ یکسال پس از ابتلا

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 26

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CSUMSMED08_152

تاریخ نمایه سازی: 22 آذر 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: بهبودیافتگان از کووید- ۱۹ به دلیل تجربه بیماری، بستری و شرایط سخت ناشی از آن در معرض دیسترسهایروانی بیشتری میباشند. هدف این مطالعه تعیین وضعیت سلامت روان بقا یافتگان از کووید- ۱۹ یکسال پس از ابتلا بود.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی همبستگی سلامت روان ۲۷۶ نفر از بقایافتگان کووید- ۱۹ یکسال پس از ابتلا موردبررسی قرار گرفت. دادهها با استفاده از پرسشنامه الکترونیکی مربوط به اطلاعات دموگرافیک و بالینی، و نیز پرسشنامه سلامتعمومی ۱۲ گویهای ۷ جمع آوری شد. این پرسشنامه در این مطالعه دامنه نمرهای بین صفر تا ۱۲ داشت و نمرات بالاتر بیانگرسلامت روان بدتر بود. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS۱۶ و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی، تجزیه و تحلیل شد.یافتهها: یافتهها نشان داد که اکثریت بقایافتگان ) ۷ / ۸۳ %( نمره بیشتر از ۳ یا سلامت روان به خطر افتاده داشتند. اختلافآماری معنی داری بین بهبودیافتگان با نمره سلامت روان کمتر و بیشتر از ۳ در خصوص متغیرهای سن، جنس، تحصیلات،تاهل، شغل و درآمد وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به وجود سلامت روانی به خطر افتاده در بقایافتگان کووید - ۱۹ یکسال پس از ابتلا، این مساله باید موردتوجه سیاستگذاران سلامت و مدیران پرستاری قرار بگیرد تا با اقدامات پرستاری بتوانند سلامت روان این بقایافتگان را ارتقادهند. همچنین باید سایر عواملی که میتواند بر سلامت روان این بقایافتگان تاثیر گذار باشد مورد بررسی قرار گیرد. کووید-۱۹ بیماری نوظهوری است که ممکن است برای سالها ادامه داشته و یا اینکه در آینده شاهد پاندمیهای شایعی از این قبیلباشیم. بنابراین آموزش راهکارهای ارتقائ سلامت روان به کارکنان درمانی از موارد مهمی است که باید در مراکز درمانی در نظرگرفته شود.

نویسندگان

حامد خسروی

کارشناسی ارشد، گروه آموزشی پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

لیلا صیادی

دانشیار گروه آموزشی پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران؛مرکزتحقیقات مراقبت های پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

اسماعیل محمدنژاد

استادیار گروه آموزشی پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران مجتمع بیمارستانی امامخمینی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران