تاثیر آموزش همدلی بر سازگاری اجتماعی و پرخاشگری دانش آموزان دختر

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش همدلی بر پرخاشگری و سازگاری دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر یزد است. روش پژوهش، نیمه تجربی است و در آن از دو گروه آزمایش و گواه با انجام پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نمونه حاضر ۶۲ نفر از دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر یزد بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند و به طور تصادفی و برابر در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. ابتدا هر دو گروه به پرسش نامه ها (پیش آزمون) پاسخ دادند و سپس تنها گروه آزمایش طی ۱۵ جلسه تحت آموزش همدلی قرار گرفت. درنهایت مجددا پرسش نامه ها به وسیله هر دو گروه پاسخ داده شد (پس آزمون). داده ها با استفاده از پرسش نامه های همدلی آیزنبرگ و همکاران (۱۹۹۱)، پرسش نامه اختلال رفتاری کودکان راتر (۱۹۶۴) و پرسش نامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲)، جمع آوری و با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها حاکی از آن بود که بعد از کنترل نمره های پیش آزمون، تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و گواه در میانگین نمره های همدلی، سازگاری اجتماعی و پرخاشگری و ابعاد آن وجود دارد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر می تواند زمینه ای را برای بهبود سازگاری اجتماعی و کاهش پرخاشگری دانش آموزان فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

همدلی ، سازگاری اجتماعی ، پرخاشگری ، دانش آموزان