مقایسه سبک های مقابله ای مادران کودکان استثنایی با یکدیگر و مادران کودکان عادی
محل انتشار: فصلنامه آرشیو توانبخشی، دوره: 13، شماره: 1
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 149
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_REHA-13-1_009
تاریخ نمایه سازی: 21 آذر 1402
چکیده مقاله:
هدف: هدف از اجرای این پژوهش مقایسه سبک های مقابله ای مادران کودکان استثنایی با یکدیگر و همینطور با مادران کودکان عادی بود.
روش بررسی: در این پژوهش که از نوع علی و مقایسه ای پس رویدادی است، نمونه ای به حجم ۱۲۰ نفر از مادران در ۴ گروه کم توان ذهنی، کم بینا، کم شنوا و عادی به روش تصادفی خوشه ای در شهرستان کرج انتخاب شدند. پرسشنامه سبک های مقابله ای لازاروس و فولکمن (۱۹۹۸) در این پژوهش به عنوان ابزار استفاده گردید. داده های بدست آمده با استفاده از آمار توصیفی، تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که از لحاظ استفاده از سبک های مقابله ای دوری جویی، مسئولیت پذیری، گریز و اجتناب و بازبرآورد مثبت بین مادران کودکان استثنایی با مادران کودکان عادی در سطح ۵ درصد تفاوت معناداری وجود دارد. هم چنین این پژوهش نشان داد که بین مادران گروه های کودکان استثنایی با یکدیگر هم تفاوت هایی وجود دارد که گروه مادران کودکان کم شنوا بیشترین تفاوت رابا دیگر گروه مادران دارا می باشند.
نتیجه گیری: از آنجایی که مادران کودکان استثنایی دراستفاده از سبک های مقابله ای با یکدیگر و با مادران کودکان عادی تفاوت دارند، بر این اساس پیشنهاد می شود، مسئولین و متخصصانی که در این خصوص فعال هستند، راهکارهای مناسب برای مقابله با فشار روانی را به والدین کودکان استثنایی به خصوص مادران به طور جداگانه آموزش دهند. با ارائه آموزش و حمایت های بیشتر، مادران می توانند با استرس های زندگی مناسب تر برخورد کنند و خانواده از آرامش روانی بالاتری بهره مند خواهد شد.
کلیدواژه ها:
Coping styles ، Mothers of exceptional children ، Low vision ، Hearing impairment ، Mental retarded ، سبک های مقابله ای ، مادران کودکان استثنایی ، کم توان ذهنی ، کم بینا ، کم شنوا
نویسندگان
Mahnaz Aliakbari-Dehkordi
Tehran Center University of Payame Nour, Tehran, Iran.