بررسی قابلیت الکترومیوگرافی سطحی در ارزیابی خستگی عضلات پارااسپینال بدنبال مداخلات درمانی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن: مروری سیستماتیک بر مطالعات گذشته

هدف: ارزیابی استقامت عضلات ناحیه کمر در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن از اهمیت بالای برخوردار می باشد. مطالعات زیادی نشان داده اند که الکترومیوگرافی سطحی شایستگی ارزیابی خستگی عضلانی و تغییرات آن را با استفاده از طیف فرکانس دارا می باشد. هدف مطالعه حاضر مروری سیستماتیک بر ارزیابی تغییرات خستگی عضلات پارااسپینال بدنبال مداخلات درمانی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن با استفاده از الکترومیوگرافی سطحی بوده است. روش بررسی: جستجوی جهت مطالعات منتشر شده از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۲ در سایتهای علمی PubMed، ScienceDirect ،OVID ، CINAHL و MEDLINE انجام شد. کلمات "عضلات پارااسپینال"، " خستگی"، "کمردرد مزمن"، " مداخلات درمانی"، " ورزش"، " استقامت" و " الکترومیوگرافی سطحی" بعنوان کلمات کلیدی مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: نتایج جستجو ۱۵۸ مطالعه را با کلمات کلیدی فوق الذکرمشخص نمود. تعداد هشت مطالعه براساس معیارهای ورود و خروج مطالعات مرتبط بوده اند. در این مطالعات تفاوت های زیادی در متدولوژی، شاخص های مورد اندازه گیری قبل و بعد از مداخلات، حجم نمونه، روش اجرا و پارامترهای الکترومیوگرافی دیده شد. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که شواهد قوی جهت حمایت از شایستگی الکترومیوگرافی سطحی در ارزیابی خستگی عضلات پارااسپینال بدنبال مداخلات درمانی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

Paraspinal muscles ، Fatigue ، Low back pain ، Therapeutic interventions ، Exercise ، Endurance and surface electromyography. ، خستگی ، عضلات پارااسپینال ، الکترومیوگرافی سطحی ، کمردرد ، مداخلات درمانی ، ورزش و استقامت