مقایسه تاثیر تمرینات نوروماسکولار با سایر تمرینات بر تعادل و عملکرد حرکتی افراد دارای بی ثباتی مزمن مچ پا: یک مطالعه مروری سیستماتیک و فراتحلیل

هدف: شناسایی عوامل موثر بر کاهش عوارض ناشی از اسپرین مچ پا و همچنین بهبود سریع و جلوگیری از آسیب مجدد بعد وقوع اسپرین مچ پا امری ضروری تلقی می شود. بنابراین مطالعه فرا تحلیل حاضر این موضوع را بررسی می کند و به مقایسه تاثیر تمرینات نوروماسکولار با سایر تمرینات می پردازد تا مشخص شود کدام تمرینات تاثیر بهتری بر روی تعادل و عملکرد حرکتی افراد دارای بی ثباتی مزمن مچ پا دارند. روش بررسی: مقالات با جست وجوی ۸ پایگاه داده مدلاین، پابمد، ام بیس، اسکوپوس، گوگل اسکالر، وب آوساینس، سیناهل، لایلکس، سنترال و پدرو شناسایی شدند. همچنین این کار در پایگاه های فارسی مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، مدلایب، ایران مدکس، ایران داک و مگ ایران با معادل کلید واژه های جست وجوشده به زبان انگلیسی در ۸ پایگاه داده انجام شد. پس از گردآوری نتایج جست وجو، ابتدا عنوان و سپس خلاصه مقالات مطالعه شد. چنانچه مقالات با معیار ورود و خروج همخوانی داشت، از نتایج آن در مطالعه مروری استفاده و در غیر این صورت کنار گذاشته می شد. دوره جست وجو از آغاز تا دسامبر ۲۰۲۱ را پوشش داد. علاوه بر این، جست وجوی دستی و بررسی کامل منابع مقالات نیز انجام شد. برای فراتحلیل از اندازه اثر نسبت تفاضل میانگین ۲ گروه به انحراف معیار وزنی آمیخته استفاده شد. Heterogeneity بین مطالعات با استفاده از شاخص I۲، بررسی شد. اگر heterogeneity بالای ۵۰ درصد باشد از روش random effects model استفاده می شود و اگر زیر ۵۰ درصد باشد از روش fixed-effects model استفاده می شود. اریب انتشار مطالعات با استفاده از Egger’s test ارزیابی شد. از نرم افزار Comprehensive Meta-Analysis نسخه ۲برای بررسی تحلیل داده استفاده شد. یافته ها: بعد از بررسی کل متن مقالات، ۲۱ مقاله که از ۲۴ پروتکل تمرینی استفاده کرده بودند، انتخاب شدند. مقالات نهایی به ۲ دسته برای تحلیل تقسیم شدند: مقالاتی که به مقایسه تمرینات نوروماسکولار با سایر تمرینات پرداخته بودند و مقالاتی که به مقایسه تمرینات تعادلی جدید و ترکیبی با سایر تمرینات تعادلی سنتی پرداخته بودند. با بررسی سطحی کیفی مقالات با ابزار پدرو، میانگین امتیازاتی که مقالات از این مقیاس گرفتند بیشتر از نمره ۷ بودند که نشان دهنده این است که مقالاتی که برای فراتحلیل این مطالعه استفاده شدند از سطح کیفیت بالایی برخوردار هستند و نتایج حاصل از این مطالعات قابل اعتماد است. نتیجه گیری: نتایج مطالعات نشان داد تمرینات نوروماسکولار بهتر از سایر پروتکل های تمرینی بر تعادل ایستا و پویا افراد دارای بی ثباتی مزمن مچ پا تاثیر می گذارد، اما در عملکرد حرکتی بین ۲ نوع گروه تمرینی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین نتایج مطالعات نشان داد تمرینات تعادلی ترکیبی و همچنین روش های جدید تمرینات تعادلی در مقایسه با تمرینات تعادلی سنتی، تاثیر معنی داری بیشتری را بر تعادل ایستا و عملکرد حرکتی افراد دارای بی ثباتی مزمن مچ پا دارد. ولی در تعادل پویا بین ۲ نوع گروه تمرینی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. هرچند میزان تاثیرگذاری تمرینات تعادلی ترکیبی و تعادلی جدید بر تعادل پویا، بهتر از تمرینات تعادلی سنتی بود. به نظر می رسد سودمندی تمرینات تعادلی ترکیبی و اجرای تمرینات تعادلی با روش های نوین، مفیدتر از سایر پروتکل های تمرینی بر تعادل و کنترل پاسچر افراد دارای بی ثباتی مزمن مچ پا باشد.

کلیدواژه ها:

Chronic ankle instability ، Ankle sprain ، Balance ، Motor function ، Neuromuscular training modalities ، بی ثباتی مزمن مچ پا ، اسپرین مچ پا ، تعادل ، عملکرد حرکتی ، تمرینات نوروماسکولار