آیا تمرینات یکپارچگی حسی-حرکتی بر تعادل ایستا و پویای کودکان کم توان ذهنی تربیت پذیر تاثیر دارد؟

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات یکپارچگی حسی-حرکتی بر تعادل ایستا و پویای کودکان کم توان ذهنی تربیت پذیر بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، به روش نمونه گیری هدفمند ۴۰ نمونه از مرکز توان بخشی و آموزشی گل های بهشت شهر ارومیه با میانگین سنی ۲/۸۱±۸/۴۸ سال و ضریب هوشی ۶/۸۱±۳۰/۶۲ موردمطالعه قرار گرفتند. از همه کودکان پیش آزمون گرفته شد. سپس نمونه ها براساس دو فاکتور ضریب هوشی و نمرات پیش آزمون به دو گروه هم تراز (همگن) تقسیم و به طورتصادفی تحت عنوان گروه های آزمایش و کنترل در نظر گرفته شدند. هر گروه شامل ۱۰ دختر و ۱۰ پسر بود. برای ارزیابی بخش های مربوط به تعادل از آزمون تبحر حرکتی برینینکس ازرتسکی استفاده شد. گروه آزمایش در طی ۵۰ جلسه، هر جلسه ۴۵ دقیقه و ۶ بار در هفته تحریکات حسی را تجربه و تمرینات بدنی را اجرا کردند. گروه کنترل از برنامه های آموزشی کلاس استفاده نمودند. یافته ها: پس از ۵۰ جلسه از هر دو گروه آزمایش و کنترل، پس آزمون به عمل آمد و داده ها به وسیله آزمون مان یو ویتنی تجزیه و تحلیل و تفاوت معناداری در نمرات پس آزمون بین گروه های آزمایش و کنترل مشاهده شد (P<۰/۰۵). نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که تمرینات یکپارچگی حسی-حرکتی تعادل پویا و ایستا را بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

Sensory-Motor Integratio ، Mental Retardation ، Static balance ، Dynamic balance ، یکپارچگی حسی-حرکتی ، کم توان ذهنی ، تعادل ایستا ، تعادل پویا