بررسی اثربخشی بازی درمانی گروهی بر مهارت های اجتماعی کودکان پیش دبستانی آسیب دیده شنوایی

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی بازی درمانی گروهی بر مهارت های اجتماعی کودکان پیش دبستانی آسیب دیده شنوایی انجام شد. روش بررسی : این پژوهش، یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه شاهد بود. در این پژوهش ۳۰ پسر آسیب دیده شنوایی که به روش نمونه گیری دردسترس از مراکز پیش دبستانی شهرستان ورامین و قرچک انتخاب شده بودند، شرکت داشتند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمایش، بازی درمانی گروهی را در ۱۲ جلسه دریافت کردند، درحالی که به گروه شاهد این آموزش ارائه نشد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش آزمون ماتریس های پیشرونده ریون رنگی و مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که بازی درمانی گروهی اثر معناداری بر مهارت های اجتماعی کودکان آسیب دیده شنوایی داشت (P<۰/۰۰۱). همچنین نتایج بیانگر اثر مثبت و معنادار بازی درمانی گروهی بر همه خرده مقیاس های مهارت اجتماعی (مشارکت، ابراز وجود و مهار خود) در این کودکان بود (P<۰/۰۰۱). نتیجه گیری: بازی درمانی گروهی می تواند مهارت های اجتماعی کودکان آسیب دیده شنوایی را بهبود بخشد؛ بنابراین، برنامه ریزی برای بازی درمانی به کودکان آسیب دیده شنوایی اهمیت ویژه ای دارد.

کلیدواژه ها:

Group play therapy ، Social skills ، Hearing-impaired children ، بازی درمانی گروهی ، مهارت های اجتماعی ، کودکان آسیب دیده شنوایی