نیم رخ روانی–اجتماعی معتادان نوجوان ایرانی

هدف: این پژوهش با هدف بررسی برخی مشخصات معتادان نوجوان (y<۲۰) ایرانی شامل جنسیت، سن شروع، نوع ماده ی مصرفی، روش مصرف، سابقه ترک، وضعیت خانوادگی، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، وجود علائم روانی، سابقه اقدام به خودکشی، و علت گفته شده برای مصرف انجام شده است. روش بررسی: در این پژوهش از میان بیش از ۵۰۰مراجعه به یک مرکز سرپایی ترک اعتیاد در تهران، ۶۵ نفر که حداکثر ۲۰ سال سن داشتند و مشخصات آن ها از پرونده ها استخراج شد و به شکل توصیفی وگذشته نگر مورد بررسی قرار گرفتند. که از بین این تعداد %۹۸/۴۶ مذکر بودند. کم ترین سن شروع ۸سالگی، بیش ترین ماده ی مورد مصرف تریاک و هروئین (%۷۹/۹۹) و بالاترین روش مصرف "تدخین" (%۴۳/۱۸در مورد تریاک و %۵۷/۱۴ برای هروئین )بود. یافته ها: در %۷۶/۹۳ این افراد، حداقل یک بار سابقه ی ترک وجود داشت. %۷۳/۸۴ وضعیت ناهنجار اجتماعی-اقتصادی و %۶۰/۰۰وضعیت ناهنجار خانوادگی از نظرعاطفی داشتند. در تمام این افراد علائم روانی (بیش از همه اضطراب و افسردگی) و در %۲۱/۵۳ از آنها سابقه ی مراجعه به مراکز سرپایی یا بستری روان پزشکی به دلیل علائم روانی وجود داشت، که از میان عده ای اخیر در %۲۸/۵۷ موارد سابقه اقدام به خودکشی بیان شده است. بیشترین علت ادراک شده یا تصوری برای شروع مصرف، وجود مشکلات عاطفی و خانوادگی ( %۶۱/۵۳) ذکر شده بود. نتیجه گیری: الگوی مصرف نوجوانان ایرانی علاوه بر دشواری هایی که برای ترک دارد، خطر انتقال HIV، هپاتیت و ارتکاب جرم را نیز به همراه دارد. بنابراین ضمن برنامه ریزی برای توسعه خدمات پیشگیرانه و درمانی، با توجه به دوره سن نوجوانی که متضمن فعالیت جنسی است، از یک سو وناموفق بودن نسبی درمان های مبتنی بر پرهیز کامل از سوی دیگر، باید برای توسعه خدمات و برنامه های کاهش عارض نظیر درمان نگه دارنده با متادون، تعویض سرنگ، آموزش روابط جنسی سالم، و مشاوره ایدز اقدام هایی عاجل به عمل آورد.

کلیدواژه ها:

Addiction ، Adolescent ، Psycho-social ، اعتیاد ، نوجوان ، نیم رخ روانی–اجتماعی