روش های طراحی مجتمع مسکونی انعطاف پذیر با رویکرد مشارکت کاربران

در طول تاریخ همیشه انسان ها در پی سازگاری با محیط و شرایط زندگی خود بوده اند. همچنین از آن جایی که باساخته شدن یک فضای معماری، اثر آن تا مدت ها از جنبه های عملکردی و زیبایی شناسی در سایت ساخته شدهباقی می ماند، اصل مهم حفظ پایداری ساختمان ضروری می نماید. هدف اصلی این پژوهش، بررسی مشارکت اولیهو دائمی کاربران با فضای معماری در جهت افزایش پایداری کالبدی_عملکردی ساختمان با استفاده از فاکتور انعطافپذیری می باشد. در این پژوهش با روش تحلیلی _توصیفی اطلاعات مورد نیاز از طریق منابع کتابخانه ای به دستآمده و در پایان الگوهای انعطاف پذیری مشارکت محور معرفی شده اند. این الگوهای پیشنهادی، شامل: طراحیمدولار، انعطاف پذیری در مقیاس خرد و کلان و تجهیزات مربوط به انعطاف پذیری فضا، راهکارهایی برای رسیدنبه پایداری بیشتر از طریق مشارکت دائمی کاربران پیشنهاد می دهند.

کلیدواژه ها:

فضاهای مسکونی ، طراحی مشارکتی ، پایداری کالبدی بنا ، انعطاف پذیری ، طراحی مجتمع مسکونی