تدوین اصول انتخاب و به کارگیری گیاهان در فضای سبز شهری بارویکرد طراحی منظر

مهمترین اثرات فضای سبز در شهرها، کارکردهای زیست محیطی آنها است که ایجاد تعادل بخشی در متابولیسم شهر از یکسو و بالا بردن سطح زیبایی از سوی دیگر، سبب افزایش کیفیت زیستی شهرها می شوند. با توجه به اینکه گسترش از یکسو ارتباط ارگانیک با تکنولوژی و از سوی دیگر با آلودگی دارد (و گریزی از آن نیست). برای تداوم آن باید کلیه عوامل لازمبه کار گرفته شوند. مولفه های اثرات گسترش در شهرها، به طور گوناگونی نظام زیستی شهرها را می توانند مختل کنند .فضای سبز مناسب در شهرها یکی از عوامل موثر در کاهش این اثرات بوده و به ویژه در رابط با گرد و غبار، آلودگی هایشیمیایی، هوا، فضای سبز شبه جنگلی ریه های تنفس شهرها به شمار می روند. مهم ترین اثرات فضای سبز در شهرها تعدیلدما، افزایش رطوبت نسبی، تلطیف هوا و جذب گرد و غبار است .سایر ثرات فضای سبز در شهرها نقش نسبی دارند ولیمجموعه اثرات فضای سبز حضور آنها را در شهرها اجتناب ناپذیر می کند به طوری که بدون وجود آن ممکن نیست شهرهاپایدار باقی بمانند. مجموعه اثرات فضای سبز را میتوان به طور خلاصه به قرار زیر مجموعه بندی کرد .هدف این تحقیقتدوین اصول انتخاب و به کارگیری گیاهان در فضای سبز شهری بر مبنای فرآیند طراحی منظر است. برای این منظور ازروش توصیفی تحلیلی استفاده شده است. نتیجه آنکه برای انتخاب گیاهان، ابتدا باید نیازهای عملکردی و اهداف کاشتمشخص گردیده و گیاهانی که برای یک منطقه انتخاب شوند، که به طور طبیعی با آن منطقه سازگاری داشته باشند. از آنجاکه فرآیند نگهداری گیاهان در بلندمدت، مستلزم صرف هزینه است، انتخاب گونه های سازگار با شرایط رویشگاه، به مهیاکردن رویشگاه برای گیاهان، برتری دارد. گیاهان عمدتا سیمای غالب طرح را به خود اختصاص داده و لازم است برایرسیدن به اهداف بلندمدت پایداری طرح، به کار گرفته شوند. بنابراین، ضروری است، پوشش گیاهی در طول مدت بهرهبرداری از طرح، مورد مراقبت، مدیریت و نگهداری قرار گیرد. کوددهی، تامین آب، هرس و دفع آفات، از جمله اقداماتدر این زمینه است که به صورت چرخه صورت می گیرد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، طراحی شهری ، گیاهان ، منظر شهری ، تدوین و انتخاب