اثر رشد اقتصادی بر فقر و نابرابری در ایران (۱۳۸۴-۱۳۷۵)

طرح مساله: از اواخر دهه ۱۹۹۰ که اصطلاح «رشد به نفع فقیر» به کار گرفته شد، اقتصاددانان با دیدگاه های تازه ای در خصوص ارتباط بین رشد اقتصادی و فقر و چگونگی تاثیر توام رشد و تغییرات نابرابری در کاهش فقر مواجه شدند. در این مقاله سعی شده است ضمن ارائه منحنی رشد فقر و منحنی سلطه لورنز و تحلیل تغییرات رشد اقتصادی و نابرابری، نشان داده شود که آیا رشد اقتصادی در ایران طی سال های ۱۳۸۴ - ۱۳۷۵ به نفع فقرا بوده است یا خیر. روش: در این مطالعه با استفاده از برهان اتکینسون، منحنی لورنز تعمیم یافته به رشد اقتصادی و نابرابری درآمدی ارتباط داده می شود و سپس با استفاده از اطلاعات طرح هزینه و درآمد خانوارهای شهری و روستایی طی سال های ۱۳۸۴-۱۳۷۵ منحنی رشد فقر و سلطه لورنز برای خانوارهای ایرانی در این فاصله زمانی محاسبه و مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. یافته ها: رشد متوسط درآمد در مناطق شهری طی سال های ۷۹-۷۸ ، ۸۲-۸۱ و ۸۴-۸۳ و در مناطق روستایی، طی سال های ۷۸-۷۷، ۷۹-۷۸، ۸۰-۷۹ و ۸۱-۸۰ به نفع فقرا بوده است؛ یعنی در این سال ها علاوه بر این که افزایش درآمد افراد فقیر بیش از افراد غیر فقیر بوده، نابرابری بین خانوارهای فقیر نیز کاهش یافته است. نتایج: رشد اقتصادی در اغلب سال های مورد بررسی در مناطق روستایی و شهری به نفع فقرا عمل کرده است.

کلیدواژه ها:

Economic Growth ، Income Inequality ، Poverty ، Pro-Poor Growth ، Stochastic Dominance ، فقر ، رشد اقتصادی ، رشد به نفع فقیر ، سلطه تصادفی ، نابرابری