ویژگی های فردی قربانیان همسرآزاری در مراجعین به

خشونت علیه زنان به عنوان پدیده ای تاریخی و جهان شمول توسط سازمان جهانی بهداشت از اولویت های بهداشتی جهان محسوب شده است که عوارض قابل توجهی را بر سلامت جسمی و روانی زنان ایجاد می کند. هدف از انجام این مطالعه شناخت برخی ویژگی های فردی قربانیان همسرآزاری و مردان همسر آزار می باشد. روش این مطالعه از نوع توصیفی و Cross-Sectional بوده و ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه به همراه مصاحبه است. در بررسی یافته ها سهم قابل توجهی از افراد مراجعه کننده در دامنه سنی ۲۰۳۹ سال قرار داشته اند و قریب به ۸/۸۵ درصد از قربانیان در ۲۴ سالگی و یا کم تر ازدواج کرده اند. ۷۰ درصد از قربانیان تحصیلات دیپلم و کم تر و ۹/۴۰ درصد نیز تحصیلاتی بالاتر از همسرانشان داشته اند. ۲۸ درصد قربانیان شاغل بوده و ۷۲ درصد نیز غیرشاغل بودند. از طرفی ۴۴ درصد از افراد فرزند داشته و در مجموع حداقل ۲۹۷ کودک شاهد همسرآزاری جسمی پدر علیه مادر خود در خانه بوده اند. درخصوص نحوه انتخاب همسر، ۸/۶۵ درصد در انتخاب همسر کاملا آزاد بوده اند. ۶/۸۳ درصد قربانیان همسر خود را در خارج از شبکه خویشاوندی برگزیده اند و تنها ۵/۵ درصد جامعه نمونه با نخستین تجربه خشونت به دستگاه های قضایی انتظامی مراجعه کرده اند. ۳۶ درصد از قربانیان پس از شکایت دوباره به خانه همسر بازگشته اند که ۷۵ درصد آنان فرزند دارند. عمده ترین آسیب های جسمی قربانیان کبودی و کوفتگی و شدیدترین آن سقط جنین است که در پنج مراجعه کننده وجود داشته است. به نظر می رسد فقدان اطلاعات درباره حقوق قانونی زنان، شرم از مراجعه به مراکز قضایی انتظامی، هزینه های مادی و غیرمادی پی گیری شکایات از عمده دلایل مدارا با پدیده همسرآزاری می باشد. لزوم وجود قوانین جامع تر و اطلاع رسانی صحیح به جامعه، ایجاد پایگاه های امن جهت افراد قربانی، تشکیل واحدهای مشاوره روان پزشکی جهت همسران قربانی، ایجاد نظام ثبت و مراقبت از خشونت های حاصل از همسرآزاری از جمله عواملی است که می تواند در کنترل این معضل اجتماعی مفید واقع شود

کلیدواژه ها:

Offence ، Tehran ، Women Harassment ، ایران ، پزشکی قانونی ، تهران ، خشونت ، همسرآزاری