بررسی سی تکوین اندیشه رنامه ریزی و توسعه در ایران (قسمت اول)

ریشه بحث توسعه را در (در قالب مفاهیم تجدد طلبی و نوسازی و اصلاحات در دوران جدید)، باید از زمان جنگهای ایران و روس و دیدگاه های دولتمردانی مانند: عباس میرزا و قائم مقام فراهانی و سپس دوره صدارت میرزا تقی خان امیرکبیر و اصلاحات آن زمان جستجو کنیم. بنابراین اندیشه جدید و آغاز جنبش آزادی خواهی، تجدد و پیشرفت و حکومت قانون از آن زمان شکل گرفت و به طور کلی سه رویکرد فکری به موازات یکدیگر –گاه با تلفیق و هماهنگی (آغاز جنبش) و گاه جدایی و مقابله- پیرامون سه محور فکری و سیاسی به وجود آمد: الف: محور فکر تجددطلبی و آزادی خواهی و برقراری حکومت مردمی بر مبنای هویت ملی (فرهنگ ملی) ب:محور فکری احیای اسلامی و تشکیل حکومت اسلامی و وحدت ملل اسلامی بر مبنایی نو اندیشی دینی چ: محور فکری تلفیق اندیشه ها و ارزشهای ملی، دینی و جدید بر مبنای عمل گرایی، ترقی و نوسازیک مقاله حاضر ضمن بررسی تاریخچه و روند تفکر برنامه ریزی در ایران، نقش سه محور فکری فوق الذکر را در این روند مورد بحث قرار می دهد و از خلال آن، جریانهای فکری موثر در برنامه ریزی را در ایران توضیح می دهد.

کلیدواژه ها:

Iran ، modification ، reconstruction ، programing ، development plan ، تجدد ، اصلاحات ، عمران و نوسازی ، برنامه ریزی ، توسعه