شناسایی ابزارهای تشویق کارکنان با رویکرد مدیریت بین نسلی در سازمان تامین اجتماعی

هدف: هدف اصلی در پژوهش حاضر، شناسایی ابزارهای تشویق کارکنان با رویکرد مدیریت بین نسلی در سازمان تامین اجتماعی است. پژوهش در قلمرو زمانی سال ۱۳۹۸ و قلمرو مکانی تمامی شعب اداره کل تامین اجتماعی غرب و شرق تهران بزرگ در نظر گرفته شد. روش: روش تحقیق از نوع ترکیبی بود که از تکنیک گراندد تئوری (بدون ساختار) برای بخش کیفی و به طور هم زمان از روش تحلیل محتوای کمی برای بخش کمی استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر تمامی کارکنان شعب اداره کل غرب (۱۵ شعب ) و اداره کل شرق (۱۸ شعب ) لحاظ گردیدند. برای گردآوری داده ها، از مصاحبه های نیمه ساختاریافته و برای نمونه گیری، از روش گلوله برفی استفاده شد به طوری که در راستای اشباع نظری و غنای هر چه بیشتر نتایج، نمونه پژوهش به تعداد ۴۴۲ نفر از کارکنان دهههای مختلف سنی در نظر گرفته شد. همچنین روش تجزیه وتحلیل اطلاعات با استفاده از کدگذاری های سه گانه تکنیک گراندد تئوری و شمارش کدها (تحلیل محتوای کمی) در محیط نرم افزار MAXQDA صورت گرفت. یافته ها و نتیجه گیری: در خصوص ابزارهای تشویق در بین نسل های مختلف کارکنان، ابتدا تعداد ۱۹۵۳ کد اولیه (تعداد ۳۲ کد مربوط به نسل اول، ۵۲۹ کد مربوط به نسل دوم، ۸۰۵ کد مربوط به نسل سوم و ۵۸۷ کد مربوط به نسل چهارم) احصا گردید که سپس به تعداد ۱۹۴۴ کد نهایی تقلیل یافت و در قالب ۴ کد محوری (پاداش غیرمالی؛ پاداش مالی (غیرنقدی)؛ پاداش مالی (نقدی)؛ ویژگی های تشویق) دسته بندی گردید.

کلیدواژه ها:

تفاوت نسلی ، مدیریت بین نسلی ، ابزارهای تشویق کارکنان ، سازمان تامین اجتماعی.