الگوی رابطه علی شیوه های فرزندپروری و بهزیستی روانشناختی از طریق میانجیگری امید به تحصیل در میان دانش آموزان مقطع متوسطه اول

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شیوه های فرزند پروری و بهزیستی روانشناختی با میانجی امید به تحصیل بود. نمونه ای شامل ۳۱۷ نفر دانش آموز (۱۶۶ دختر و ۱۵۱ پسر)، متوسطه اول شهر نکا به پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) ، امید به تحصیل خرمایی و کمری (۱۳۹۶) سبک های فرزند پروری بامریند پاسخ دادند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین شیوه های فرزند پروری ، آزاد گذاری و استبدادی به ترتیب با بعد نوجویی و پاداش وابستگی رابطه مستقیم معنی دار وجود دارد. و بین شیوه اقتدار منطقی با بعد خود- راهبری رابطه مستقیم معنی دار وجود دارد. اما بین شیوه آزادگذاری با بعد همکاری رابطه معکوس و معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین امید به تحصیل با نوجویی رابطه مستقیم معنی دار وجود دارددر نهایت نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هر چند کل مدل از برازش نسبی برخودار بود و ضرایب همبستگی از شیوه های فرزند پروری به سوی امید به تحصیل معنی دار بود، در کل امید به تحصیل قادر به میانجی گری رابطه علی بین شیوه های فرزند پروری و بهزیستی روانشناختی نبود. براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که امید به تحصیل بین شیو های فرزند پروری و ابعاد بهزیستی روانشناختی دارای نقش واسطه ای نمی باشد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، شیوه های فرزند پروری ، امید به تحصیل