بررسی رابطه سبک های فرزندپروری و خوش بینی تحصیلی از طریق میانجیگری خود راهبری در میان دانش آموزان مقطع متوسطه زنجان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شیوه های فرزند پروری و خوش بینی تحصیلی با میانجی خود راهبری بود. نمونه ای شامل ۳۱۷ نفر دانش آموز (۱۶۶ دختر و ۱۵۱ پسر)، دانش آموزان مقطع متوسطه زنجان به پرسشنامه های خوش بینی تحصیلی اسچنن موران و همکاران، خودراهبری فیشر و همکاران سبک های فرزند پروری بامریند پاسخ دادند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین شیوه های فرزند پروری ، آزاد گذاری و استبدادی به ترتیب با بعد نوجویی و پاداش وابستگی رابطه مستقیم معنی دار وجود دارد. و بین شیوه اقتدار منطقی با بعد خود- راهبری رابطه مستقیم معنی دار وجود دارد. اما بین شیوه آزادگذاری با بعد همکاری رابطه معکوس و معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین خود راهبری با نوجویی رابطه مستقیم معنی دار وجود دارددر نهایت نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هر چند کل مدل از برازش نسبی برخودار بود و ضرایب همبستگی از شیوه های فرزند پروری به سوی خود راهبری معنی دار بود، در کل خود راهبری قادر به میانجی گری رابطه علی بین شیوه های فرزند پروری و خوش بینی تحصیلی نبود. براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که خود راهبری بین شیو های فرزند پروری و ابعاد خوش بینی تحصیلی دارای نقش واسطه ای نمی باشد.

کلیدواژه ها:

خوش بینی تحصیلی ، شیوه های فرزند پروری ، خود راهبری