تاثیر آموزش و پرورش بر کارآفرینی در بین دانش آموزان

اهمیت کارآفرینی به عنوان عامل حیاتی ثبات و رشد اقتصادی کشورها روز به روز توجه بیشتری را از سوی محققان، برنامه ریزان وسیاست گزاران معطوف خود می نماید. و همین امر توجه به قصد کارآفرینی به عنوان قوی ترین پیش بینی کننده فعالیت های کارآفرینانه را در سالهای اخیر برجسته تر نموده است . در این مقاله به روش توصیفی -تحلیلی به بررسی تاثیر آموزش و پرورش بر کارآفرینی در بین دانش آموزان می پردازیم یافته های پژوهش حاکی از آن است که بررسی ادبیات تحقیقات کارآفرینی با محوریت عوامل موثر بر قصد کارآفرینی و خودکارآمدی کارآفرینانه به عنوان یکی از مهم ترین عوامل موثر بر قصد، از ناچیز بودن تحقیقات فوق به ویژه در حوزه کارآفرینی دانشجویان و دانش آموختگان سیستم های آموزشی خبر می دهد. گردهم آمدن همزمان عوامل تولید، شامل منابع طبیعی ، نیروی کار، سرمایه و نیروی متخصص در یک کشور ضرورتا توسعه آفرین نیستند. پدیده توسعه نیازمند نیروهای مبتکر و کارآفرین وفضای مناسب است که ترکیب مطلوبی از عوامل مختلف را در شرایطی معین برای نیل به هدفی خاص به وجود آورد. عصر امروز، عصر کارآفرینی است ، کارآفرینان به عنوان ارزشآفرینان، انقلابی را برانگیخته اند که اقتصاد جهانی را تغییر داده است . کارهای جدید تاثیرات مثبت اقتصادی فراوانی از جمله شور و نشاط بخشی به اقتصاد بازار دارد. کارآفرینی به عنوان عامل رشد و توسعه اقتصادی هر کشور، ثابت شده و غیر قابل انکار است . با توجه به اهمیت آن اگر در کشوری به این موضوع توجه نشود، آن کشور به سوی رشد و توسعه گام برنمی دارد. در مورد رفتار و قصد کارآفرینی تحقیقات زیادی در حوزههای مختلف علمی از جمله روانشناسی ، جامعه شناسی و حوزههای دیگر انجام شده است . در این تحقیقات به عوامل موثر بر قصد کارآفرینی دانش آموزان پرداخته شده ولی به متغیر خودباوری کارآفرینانه به عنوان یک عامل موثر بر قصد توجه چندانی نشده است ، بنابراین پرداختن به این متغیر جای بررسی و تحقیق فراوان دارد.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، دانش آموزان ، آموزش و پرورش ، رشد اقتصادی ، رشد و توسعه ، جامعه شناسی