پیش بینی توانایی شناسایی خودناتوانسازی تحصیلی بر اساس هیجانات پیشرفت و یادگیری خودراهبر در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم کرمانشاه

هدف این پژوهش پیش بینی خودناتوانسازی تحصیلی بر اساس هیجانات پیشرفت و یادگیری خودراهبر در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم کرمانشاه بود.روش اجرای پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان کرمانشاه در سال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۱ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۲۲۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودناتوانسازی تحصیلی ، پرسشنامه هیجانات پیشرفت ،یادگیری خودراهبر فیشر، کینگ و تاگو (۲۰۰۱) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات در آمار توصیفی از (میانگین و انحراف استاندارد) و درآمار استنباطی از (همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به روش همزمان) استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین هیجانات پیشرفت و مولفه های آن با خودناتوانسازی تحصیلی (۰۱/۰p< ،۵۹/۰ (r= و یادگیری خودراهبر و مولفه های آن با خودناتوانسازی تحصیلی (۰۱/ ۰p< ،۴۷/۰ (r= رابطه مثبت و رابطه ی معنی داری وجود دارد. همچنین مولفه های هیجانات پیشرفت با بتای ۳۷/۰ (۰۱/۰p< ،۹۰/ ۳(t= و مولفه های یادگیری یادگیری خودراهبر با بتای ۲۹ / ۰ (۰۱/۰p< ،۵۵/۳(t = قدرت پیش بینی خودناتوانسازی تحصیلی را دارند.از یافته ها استنباط می شود که هیجانات پیشرفت و یادگیری خودراهبر از متغیرهای مهم و مرتبط با خودناتوانسازی تحصیلی می باشند. بنابراین ، برای افزایش رفتار کمک طلبی دانش آموزان پیشنهاد می شود، در محتوای کتاب های درسی و آموزش های مدارس به هیجانات پیشرفت و یادگیری خودراهبر توجه شود.

کلیدواژه ها:

هیجانات پیشرفت ، یادگیری خودراهبر ، خودناتوانسازی تحصیلی