بررسی تاثیرگذاری خودپنداره بر رضایت شغلی معلمان آموزش و پرورش ناحیه ۱ زاهدان

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیرگذاری خودپنداره بر رضایت شغلی معلمان آموزش و پرورش ناحیه ۱ زاهدان است که به صورت توصیفی - همبستگی در مرداد ۱۴۰۲با جامعه ی آماری ۵۷۲ نفر و نمونه ی ۲۱۲ نفری که به صورت تصادفی انتخاب شدندو پرسشنامه محقق ساخته ی ۳ سوالی ۴ گزینه ای با ضریب آلفای کرونباخ ۶۵۴/۰انجام شد، رضایت شغلی نوعی احساس رضایت و راحتی یا نوعی حس کمال است که یک کارمند از محیط کاری خود دریافت می کند. کارکنان یک شرکت وقتی مشاهده می کنند شغل آنها موجب راحت شدن راه دستیابی به اهداف و ارزشهایشان شده است ، معلمانی که نسبت به کارشان مشتاق ترند، کارشان را معنی دارتر، راضی کننده تر و الهام بخش می بینند و خود را بیشتر وقف شغل خود می کنند که اینها منجر به عملکرد و بهره وری شغلی بالاتر میشوند. اکثر مدیران اجرایی چنین اقرار میکنند که عدم اشتیاق به کار معلمان یکی از بزرگترین تهدیدات برای کسب وکارشان محسوب میشود و عدم توجه به مسئله اشتیاق به کار معلمان به عنوان منبع حیاتی کسب مزیت رقابتی میتواند برای سازمانها هزینه های زیادی را به دلیل کاهش بهره وری معلمان در پی داشته باشد.براساس استنباط های انجام شده بین خود پنداره ومولفه های رضایت شغلی چون خلاقیت درکار، دستمزد دریافتی ، انگیزه و کارایی معلمان آموزش و پرورش ناحیه ۱ زاهدان موثر است .پیشنهاد می شود در پژوهش های آتی پیرامون تاثیر شیوه های مدیریت بر رضایت شغلی مقاله ای نوشت .

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، رضایت شغلی معلمان ، آموزش و پرورش ناحیه ۱ زاهدان