رابطه تحصیلات و دینداری والدین با سوء رفتار دوران کودکی، صمیمیت اجتماعی و شادکامی دانش آموزان دبیرستانی ارومیه

هدف از پژوهش تعیین نقش تحصیلات و دینداری والدین با تجربه های سوءرفتار دوران کودکی، صمیمیت اجتماعی وشادکامی فرزندان بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دوره دوم دبیرستانیارومیه بودند. بر اساس جدول مورگان ۳۸۰ نفر به همراه والدینشان به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ازپرسشنامه های کودک آزاری محمدخانی. صمیمیت اجتماعی میلر و لکفورت و شادکامی اکسفورد توسط آرجیل و لو وپرسشنامه دینداری گلاک و استارک استفاده شد. نتایج نشان داد تحصیلات والدین با سوءرفتار دوران کودکی رابطه مثبت ومعنی دار اما با شادکامی و صمیمیت اجتماعی رابطه معنی دار ندارد.

کلیدواژه ها:

تحصیلات ، دینداری ، تجربه های سوءرفتار ، صمیمیت اجتماعی ، شادکامی