پیش بینی احساس تعلق به مدرسه و سازگاری اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان براساس تدریس معلمان به شیوه همیاری

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی احساس تعلق به مدرسه و سازگاری اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان براساس تدریس معلمان بهشیوه همیاری انجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه ازمایشی (پیش ازمون- پس آزمون با گروه کنترل) است. جامعه آماری شاملکلیه دانش آموزان دوره اول متوسطه مدرسه امام حسین (ع) شهرستان خمین است که از بین آنها ۴۰ نفر به روش نمونه گیریتصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس احساس تعلق به مدرسه ارسلان و دورو (۲۰۱۷)،پرسشنامه سازگاری تحصیلی سینها و سینگ (۱۹۹۳) و استفاده از جلسات یادگیری مشارکتی جیگساو بود. نتایج حاصل از تحلیلکوواریانس نشان داد مداخله برنامه ی یادگیری همیاری باعث افزایش احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان و همچنین سازگاریاجتماعی و تحصیلی بیشتر آنها می شود. براساس نتایج حاصل می توان بیان نمود که مدارس با به کارگیری فرایند یادگیری همیاریمی توانند زمینه لازم جهت احساس تعلق به مدرسه و سازگاری اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

احساس تعلق به مدرسه ، سازگاری اجتماعی ، سازگاری تحصیلی ، یادگیری مشارکتی (همیاری) ، دانش آموزان