تاثیر آموزش مبتنی بر مسئله بر مهارت های حل مسئله و ارتباطات کلاسی در دوره ابتدایی

آموزش و یادگیری به عنوان یک فرآیند پویا و حیاتی در توسعه دانش و توانایی های انسانی تاثیرات عمیقی بر زندگی افراد و جوامع دارد. در این راستا، توسعه مهارت های حل مسئله و ارتباطات اجتماعی از اهمیت بالایی برخوردارند. دانش آموزان از مهارت های حل مسئله به عنوان ابزاری برای مواجهه با چالش های روزمره و ارتباطات کلاسی به عنوان مهارت هایی برای برقراری ارتباط با دیگران استفاده می کنند. در دوره ابتدایی، پرورش این مهارت ها بسیار حیاتی است، زیرا اساس های اولیه یادگیری و توسعه اجتماعی در این مرحله از تحصیل زندگی می شوند. یکی از رویکردهای آموزشی که به منظور توسعه مهارت های حل مسئله و ارتباطات کلاسی مورد توجه قرار گرفته است، آموزش مبتنی بر مسئله است. در این روش آموزشی، دانش آموزان با مسائل و چالش های واقعی مواجه می شوند و ترکیبی از تفکر انتقادی، همکاری گروهی، و تفکر مستقل را تجربه می کنند. آن ها به دنبال راه حل های مبتنی بر اثبات و اطلاعات می گردند و مهارت های حل مسئله و ارتباطی خود را تقویت می کنند. هدف اصلی این مقاله، بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر مسئله بر توسعه مهارت های حل مسئله و ارتباطات کلاسی در دانش آموزان دوره ابتدایی است. این تحقیق با استفاده از روش های آماری و پژوهشی متنوع، سعی در ارزیابی تاثیرات این روش آموزشی بر عملکرد دانش آموزان دارد. نتایج این تحقیق به آموزگاران و مدیران آموزشی راهنمایی کنند تا روش های آموزشی مبتنی بر مسئله را به موسسات آموزشی خود معرفی کرده و توانایی های حل مسئله و ارتباطات کلاسی دانش آموزان را تقویت کنند. این تحقیق به ارتقاء کیفیت آموزش و یادگیری در دوره ابتدایی و بهبود تجربه تحصیلی دانش آموزان کمک خواهد کرد. در این روش آموزشی، دانش آموزان ترکیبی از مهارت های علمی، مهندسی، و تفکر انتقادی را تجربه می کنند و به حل مسائل و چالش های واقعی پرداخته و به توانایی های حل مسئله خود افزوده می شوند. این رویکرد از آموزگاران می خواهد تا نقش راهنما و مشاور را بپذیرند و به دانش آموزان اجازه دهند تا خود به خود یاد بگیرند و تجربه های یادگیری غنی تری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر مسئله ، روش آموزش ، حل مسئله ، ارتباطات کلاسی ، دوره ابتدایی