اثربخشی درمان یکپارچه نگر طرح واره محور و طرح واره درمانی یانگ بر ادراک طرد شدگی افراد دارای ویژگی های شخصیت مرزی

مقدمه: نشانه های آسیب شناختی شخصیتی از زمره مواردی است که نیازمند توجه درمانگران روان شناختی است. ویژگی های شخصیت مرزی به دلیل شیوع قابل توجه آن از زمره این نشانه های شخصیتی نیازمند توجه است. بر همین اساس، این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان یکپارچه نگر طرح واره محور و طرح واره درمانی بر ادراک طردشدگی در افراد دارای ویژگی های شخصیت مرزی اجرا شد.روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش، سه گروهی دو مرحله ای (پیش آزمون و پس آزمون) بود. به منظور انجام پژوهش از میان ۷۰ فرد دارای ویژگی های شخصیت مرزی در شهر اصفهان در زمستان ۱۳۹۶، ۴۵  نفر به صورت هدفمند مبتنی بر ملاک های ورود و خروج انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش  و گروه کنترل  (هر گروه ۱۵ نفر)گمارده شدند. پرسشنامه ادراک طردشدگی روهنر و همکاران (۱۹۷۸) در مراحل پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. گروه درمان یکپارچه نگر طرح واره محور و طرح واره درمانی هر یک به مدت ۱۵ جلسه، تحت درمان قرارگرفته و گروه گواه هیچ گونه درمانی دریافت ننمود. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل گردید. در تحلیل داده ها از نرم افزار اس. پی. اس. اس.، نسخه ۲۴ استفاده شد و سطح معناداری نیز حداقل ۰.۰۵ در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج نشان داد که دو درمان یکپارچه نگر طرح واره محور و طرح واره درمانی نسبت به گروه کنترل منجر به کاهش ادراک طردشدگی در پس آزمون پس از کنترل پیش آزمون شدند (۰.۰۰۱>p). علاوه بر این، دو درمان یکپارچه نگر طرح واره محور و گروه طرح واره درمانی در کاهش ادراک طردشدگی دارای تاثیر یکسانی بودند (۰.۰۰۱>p).بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته مطالعه حاضر، درمانگران می توانند دو درمان یکپارچه نگر طرح واره محور و طرح واره درمانی را برای کمک به کاهش طرد شدگی در افراد دارای ویژگی های شخصیت مرزی مورد استفاده قرار دهند.

کلیدواژه ها:

ادراک طردشدگی ، درمان یکپارچه نگر طرح واره محور ، طرح واره درمانی