مقایسه حافظه رویدادی و معنایی در مبتلایان و غیر مبتلایان به صرع لوب گیجگاهی

مقدمه: مبتلایان به صرع در معرض خطر قابل توجهی از اختلال شناختی و نابهنجاری های رفتاری هستند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی حافظه ی رویدادی و معنایی در مبتلایان صرع لوب گیجگاهی و غیر مبتلایان است. روش: پژوهش حاضر از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه ی پژوهش مبتلایان صرع انجمن صرع ایران شهر تهران بودند، از این میان ۲۰ نفر از مبتلایان صرع لوب گیجگاهی به عنوان نمونه انتخاب شدند و با ۲۰ نفر از غیر مبتلایان از نظر متغیرهای جمعیت شناختی سن و تحصیلات همتا شدند. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار سنجش حافظه رویدادی، آزمون یادآوری آیتم و منبع تصاویر و کلمات و حافظه معنایی، مقوله های طبقاتی و سیالی واژگان بود. تحلیل داده ها با آزمون تی گروه مستقل، تحلیل واریانس یک راهه و چندراهه صورت گرفت. نتایج: آزمون تی و میانگین نمرات حافظه رویدادی و معنایی (x-=۲۷۱.۵۵, t۳۸=۳.۶۱, p<۰.۰۱; x-=۹۵.۶۱, t۳۸=۶.۲۲, p<۰.۰۱) تفاوت معناداری را در کارکرد این دو حافظه در مبتلایان صرع لوب گیجگاهی و غیر مبتلایان نشان دادند. بحث و نتیجه گیری: نتیجه ی پژوهش حاضر نشان می دهد آسیب هیپوکامپ و نئوکورتکس جانبی مبتلایان صرع لوب گیجگاهی، در بروز اختلال حافظه رویدادی و معنایی نقش اساسی دارد و میزان کارکرد حافظه ی رویدادی و معنایی در مبتلایان از غیر مبتلایان کم تر بود.

کلیدواژه ها:

حافظه رویدادی ، حافظه معنایی ، صرع لوب گیجگاهی ، صرع ، حافظه