بررسی رابطه بین کیفیت حسابرسی با به موقع بودن گزارش حسابرسی با در نظر گرفتن نقش تعدیل گری نزدیکی جغرافیایی بین حسابرس و صاحبکار

هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه بین کیفیت حسابرسی با به موقع بودن گزارش حسابرسی با در نظر گرفتن نقش تعدیل گری نزدیکی جغرافیایی بین حسابرس و صاحبکار در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. روش این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع توصیفی است. کیفیت حسابرسی به عنوان متغیر مستقل و به موقع بودن گزارش حسابرسی به عنوان متغیر وابسته و نزدیکی جغرافیایی بین حسابرس و صاحبکار متغیر تعدیل گر تحقیق مطرح شدند. در این تحقیق تعداد ۱۶۷ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۷ به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. فرضیه های تحقیق با استفاده از برازش مدل های رگرسیون چند متغیره مورد آزمون قرار گرفت. در نهایت نتایج نشان داد که بین کیفیت حسابرسی و به موقع بودن گزارش حسابرسی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و موقعیت جغرافیایی حسابرس و صاحبکار بر رابطه بین کیفیت حسابرسی و به موقع بودن گزارش حسابرسی تاثیر معناداری دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که افزایش کیفیت حسابرسی موجب افزایش به موقع بودن گزارش حسابرسی می شود و نزدیکی جغرافیایی حسابرس و صاحبکار رابطه بین کیفیت حسابرسی و به موقع بودن گزارش حسابرسی را تقویت می کند.

کلیدواژه ها:

به موقع بودن گزارش حسابرسی ، کیفیت حسابرسی ، نزدیکی جغرافیایی بین حسابرس و صاحبکار