تحلیل سبک شناسانه غزلیات یغمای جندقی

زمینه و هدف: سبکشناسی، علمی است که شیوه خاص هر فرد را در بیان آرا و عقاید او بررسی می کند. سبک شناسی لایه ای با رویکرد تحلیل ادبی، متن را در پنج لایه آوایی، بلاغی، نحوی، واژگانی و ایدئولوژی بررسی می کند. هدف از انجام این پژوهش، تحلیل سبکی و محتوایی اشعار یغمای جندقی از سه منظر فکری، زبانی و ادبی است. روش مطالعه: این مقاله براساس مطالعات کتابخانه ای و به شیوه توصیفی-تحلیلی انجام شده است و محدوده موردمطالعه غزلیات یغمای جندقی است. یافته ها: یغما جزو شاعران سبک بازدشت محسوب می شود، اما مقلد صرف پیشینیان نبود و روش جدیدی را در پیش گرفت. در شعر او انواع سبک ها و شیوه های شعری دیده می شود، از نوحه و سراثی گرفته تا طنز و هجو و هزل. او منتقد نکته سنجی است، بطوریکه می توان شعر او را نقطه اوج تفاوتها و تضادها دانست. او در قالب های گوناگون از غزل و مثنوی و رباعی گرفته تا نیمایی و سپید، طبع خود را آزموده است. نتیجه گیری: غزلیات یغما معمولا از نوع غزلیات عاشقانه است که بیشتر در بحر رمل سروده شده است. کاربرد واژه های فارسی از خصوصیات ویژه زبان یغما است. توجه شاعر به آرایه های لفظی مانند «تکرار» زیاد است، اما چندان در قید کاربرد جناس نیست و از نظر تصویر گونه های مختلف صور خیال، بیشترین نوع تشبیهات بلیغ و از نوع حسی به حسی است. استعاره ها بیشتر مصرحه و کنایه ها از نوع ایماء با محوریت تشخیص و زبانی ساده موفق به خلق تصاویری زیبا می شود.

کلیدواژه ها:

غزلیات یغمای جندقی ، سبک شناسی ، سطح زبانی ، سطح ادبی ، سطح فکری