تحلیل کهن الگویی رمان «یکلیا و تنهایی او» از تقی مدرسی با تکیه بر جلوه های اساطیری کتاب مقدس

زمینه و هدف: کهن الگوها مفاهیمی ازلی-ابدی هستند که در ذهن هر انسانی قرار دارند و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده و مفاهیمی مانند عشق، مرگ، ترس، شادی، فداکاری، راهبری، کینه و دشمنی را بیان میکنند. اولین بار، کارل دوستاو یونگ، به اهمیت کهن الگوها پی برد و در کتابهایش به آنها پرداخت. آنها در زندگی روزمره انسانها نقش اساسی داشته و همچنین در ادبیات و هنر نیز حضور دارند؛ چراکه هنرمندان و نویسنددان برای ایجاد یک اثر ادبی ماندگار بیشتر از ناخودآگاه خود الهام می گیرند و از آنجا که جایگاه کهن الگوها در ناخودآگاه است، میتوان تاثیر آنها را در آثار ادبی و هنری مشاهده و بررسی کرد. بر همین اساس هدف کلی این مقاله، بررسی و تحلیل کهنالگوهای رمان «یکلیا و تنهایی او» از تقی مدرسی است. روش مطالعه: گردآوری اطلاعات در این مقاله بصورت کتابخانه ای انجام شده و روش پژوهش در این جستار، تحلیلی- توصیفی است. یافته ها: براساس یافته های این مقاله، انواع کهن الگوها در این رمان قابل مشاهده و ردیابی هستند. در این رمان، چوپانی به نام «کوشی» آنیموس «یکلیا» و زنی به نام «تامار» آنیمای «میکاشاه» است. هم یکلیا و هم میکاشاه در رسیدن به آنیما و آنیموس خود دچار ناکامی میشوند. بطور کلی در این اثر از یازده نماد و جلوه کهن الگویی استفاده شده است. نتیجه گیری: نتیجه حاصل از پژوهش نشان میدهد انواع کهن الگوها در این رمان، قابل مشاهده، بررسی و تحلیل هستند. در این رمان، یکلیا در وصال به آنیموس خود ناکام می ماند. همچنین میکاشاه نیز بخاطر مخالفت یهوه، به وصال آنیمایش نمی رسد. در واقع تامار، جلوه منفی و شیطانی آنیماست و میکاشاه باید از وصال او خودداری کند. یکلیا در جریان عاشق شدن به خویشتن خود دست می یابد و می پذیرد تنهایی سرنوشت محتوم بشر است.

کلیدواژه ها:

تقی مدرسی ، یکلیا و تنهایی او ، کهن الگو ، یونگ