جایگاه تشویق وتنبیه درتعلیم وتربیت دانش آموزان

تعلیم وتربیت صحیح برای دستیابی به کمال مطلوب انسان ازدیرباز یکی ازدغدغه های اساسی جوامع بشری بوده است.برانگیخته شدن پیامبران الهی،انذاروتبشیرهای آنان،دعوت به زندگی پاک وپرهیز از رذایل اخلاقی،درطول تاریخ گویای اهمیت این مساله هست.ازآنجاکه انسان درانجام تکالیف ووظایف خودگاهی دچارانحراف می شود. لذا تشویق به عنوان عامل محرک وتنبیه به عنوان عامل بازدارنده می توانند دررسیدن به کمال مطلوب وتعدیل رفتارهای اوایفای نقش کنند.درقرآن کریم وروایات معصومین علیهم السلام برتعلیم وتربیت ونیزتشویق وتنبیه تاکیدویژه ای شده است. بامطالعه آثاراسلامی ونیزروایات اهل بیت علیهم السلام چنین برمی آیدکه آن بزرگواران ازتشویق بصورت کلامی ومعنوی استفاده می کردند واسلام توسل به خشونت وتنبیه رادرامرتعلیم وتربیت ناپسنددانسته است،چراکه است نه تنبیه ومجازات.ازاین رو دراین » آگاهی بخشی « تربیت عملی طبیبانه است واصل درتربیت تشویق وتنبه مقاله کوشیده شده تا با واکاوی این دواصل مهم درتعلیم وتربیت تاثیرات آن مشخص ودرصورت نیاز راهکارهای استفاده ازاین اصول مهم درتعلیم وتربیت ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

تعیلم وتربیت ، تشویق ، تنبیه ، اسلام