وظیفه فرزندان در قبال پیوند خانه و مدرسه

سابقه و هدف: از آنجا که کودکان در سنین پایین تنها با دایره محدودی از افراد مثل پدر و مادر، خواهران و برادران و اقوام نزدیکتر ارتباط دارند، آنچه این گروه به آنها آموزش دهند را کمال و تمام می پذیرند. مواد و روشها:.مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی است و پس از بررسی مفاهیم با ارائه نتایج به پیشنهادات کاربردی پرداخته شده است. روش تحقیق حاضر توصیفی و روش گردآوری اطلاعات آن، کتابخانه ای است. بدین صورت که از منابع کتابخانه ای نظیر: کتاب، مقاله، منابع خارجی و ... و آموخته های محقق استفاده شده است. یافته ها: از نظر این پژوهش گاهی آموزشهای نخستین، آنچنان در وجود کودک می نشیند که حتی در صورت درست نبودن هم بسختی از او جدا می گردد. در بعضی مواقع کار به جایی می رسد که فرد با آموزش های اولیه خود مانند یک الگو و قالب رفتار می کند. به این معنی که در موقعیت های مختلف برای تصمیم گیری درستی یا نادرستی مسائل به آموزش های خانوادگی خود نگاه می کند و آن را معیار سنجش می داند. نتیجه گیری: از مباحث ایراد شده نتیجه گرفته می شود که در کشور ما هم به دلیل اهمیت بالای نهاد خانواده نمونه هایی از این دست بسیار دیده می شود. فرآیند آموزش در خانواده، به خودی خود امری مهم و ضروری است، اما ممکن است زمانی که فرزندان وارد نهادهای اجتماعی دیگر می شوند، دچار تقابل و مشکل شوند. در این شرایط آموزش های خانواده در مقابل آموزشهای مدرسه قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

خانواده ، فرزندان ، فرصت های یادگیری ، برنامه ریزی ، مدرسه