مختصات ناشناخت گرایی دلالت های تجربی دینی

در میان نظریه های مختلف در باب معنا و مفاهیم می توان به دونظریه شناخت گرایی و ناشناخت گرایی اشاره کرد، براساس نظریه شناختاری مفاهیم و گزاره هایی معنا دارند که صدق پذیر و ابطال پذیر بوده و از سنخ گزاره های ناظر به واقع باشند (رویکردهای طبیعت گرایی و شهودگرایی). در مقابل، نظریه ناشناخت گرایی، گزاره ها و مفاهیمی که ابطال پذیر و توجیه پذیر نبوده و بعبلارتی از سنخ گزاره های ناظر به واقع نباشند را گزاره های بی معنا و غیر معرفت بخش می دانند (رویکردهای احساس گرایی و توصیه ای) و چنین گزاره هایی از سنخ زبان احساسی وعاطفی توصیه ای اند. یونگ با پیشبرد رهیافت تجربی و ناتورالیستی و با تاکید بر شهود و حس و تجربی دینی با پذیرش ضمیرناخودآگاه جمعی به عنوان منشا و ریشه ی کهن الگوها از جمله خدا و دین در ضمیر ناخودآگاه بنحو مشترک ، از طرفی با فراکنی روان خود فرد، سعی کرده برای خدا و دین و مفاهیم دینی نقش کارکردی ابزاری در محدوده ی تسلی بخشی به روان بویژه به بیماران روان رنجور ببخشد و از طریق تحلیل های شخصی و درونی رویاهای آنها، رویکردذی مثبت در باب دین و خدا اتخاذ کند. چنان که بارها تاکی می کند حیطه ی مطالعاتی او روانشناسی با رویکرد پدیدارشناسانه بوده و در صلاحت او نسب به تبیین های فلسفه و مابعدالطبیعی در باب خدا ودین بپردازد. در حالی که با وجه به تحلیل های خود او در تبیین مفاهیم دینی و خدا، پا را فراتر گذاشته و به حوزه های معرفت شناسی مابعدالطبیعی فلسفی و فلسفه دین هم توجه وافری داشته است

کلیدواژه ها:

روانشناسی دین ، مختصات رویکرد یونگ ، رهیافت تجربی دینی ، خدا و دین ، ناشناخت گرایی