اثر آموزش و بعد خانوار بر احتمال خروج از فقر در مناطق شهری ایران در دو سال ۱۳۸۴ و ۱۳۸۸

مقدمه: یکی از مباحث اخیر در تحقیقات توسعه، بررسی علل فقر و سیاستهای کاهش آن است. برای ریشهکنی فقر از جامعه نیاز است که اطلاع نسبتا کاملی از پدیده فقر و عوامل اثرگذار بر آن داشته باشیم. روش: مطالعه حاضر با استفاده از دادههای طرح هزینه درآمد خانوار مرکز آمار ایران در سالهای ۱۳۸۴ و ۱۳۸۸، ابتدا با روش ۶۶ درصد میانگین هزینه سرانه خانوار، خط فقر را محاسبه و براساس آن خانوار فقیر را شناسایی مینماید و سپس با بهکارگیری مدل لاجیت و روش برآورد حداکثر درست نمایی به بررسی عوامل موثر بر فقر در مناطق شهری ایران می‎پردازد. یافتهها: برای هر دو سال مورد بررسی، افزایش بعد خانوار، زن سرپرست بودن و سکونت در شرق، غرب و شمال کشور احتمال قرارگیری در فقر را افزایش میدهد، درحالیکه افزایش سالهای آموزش، مالک بودن و سکونت در جنوب باعث کاهش فقر در مناطق شهری کشور میشود. نتایج: از نتایج این تحقیق این که دولت در سیاست گذاری های کاهش فقر، باید به افراد مسن سرپرست خانوار به خصوص زنان توجه ویژه داشته باشد. طبقه بندی JEL : I۳۲, R۲۰, O۱۲

کلیدواژه ها:

: Calculating Poverty with ۵۰% of Expenditure Average Approach ، Logit Models ، Micro Data of Household Income- Expenditure ، Poverty in Urban Areas of Iran ، Survey. ، فقر در مناطق شهری ایران ، مدل لاجیت ، روش ۶۶ درصد میانگین هزینه سرانه خانوار ، دادههای هزینه درآمد خانوار.