تنوع ژنتیکی سیب شرقی (Malus orientalis) در جنگل های هیرکانی ایران با استفاده از نشانگرهای SSR

سیب شرقی (Malusorientalis) دارای پراکنش وسیع در سرتاسر جنگل­های هیرکانی شمال ایران از مناطق پایین بند تا نواحی کوهستانی و شیب دار است. برای بررسی تنوع ژنتیکی، نمونه های برگ ۶۰ پایه از شش رویشگاه جنگل های هیرکانی جمع آوری شدند. DNAهای استخراج شده با استفاده از شش آغازگر GD۱۴۲، GD۱۲، GD۱۴۷ GD۹۶، GD۱۰۰ و GD۱۶۲ به­روش SSR-PCR بررسی شدند. کل آلل­های تکثیر­شده برای چهار آغازگر در این پژوهش، برابر ۴۵ آلل با میانگین هتروزیگوسیتی ۳۹/۰ بود. به­طوریکه بیشترین مقدار هتروزیگوسیتی در جمعیت کدیر، اسالم، یوش بالا و یوش میانی (یک) و کمترین مقدار آن نیز مربوط به جمعیت افراتخته، یوش میانی، یوش بالایی و کدیر سوردار (صفر) بود. بیشترین فاصله ژنتیکی  Neiمربوط به جمعیت های اسالم و سوردار و کمترین آن مربوط به جمعیت های یوش بالایی و اسالم بود. آنالیز واریانس مولکولی تنوع درون و بین جمعیت ها را به­ترتیب ۹۷ و سه درصد از کل تنوع نشان داد که بیانگر تنوع درون جمعیتی قابل ملاحظه در جمعیت های این گونه است. این پژوهش نشان داد باوجود شرایط رویشگاهی متفاوت و فاصله جغرافیایی زیاد جمعیت ها از یکدیگر، سطح تمایز ژنتیکی بین جمعیت های مورد پژوهش پایین و هتروزیگوسیتی درون جمعیت ها بسیار مشابه با یکدیگر است. این مسئله می تواند حاکی از سطح بالای برقراری جریان ژن و تبادل ژنتیکی بین جمعیت های سیب جنگلی شمال ایران باشد.

کلیدواژه ها:

تعادل هاردی- واینبرگ ، هتروزیگوسیتی ، نشانگرهای ریزماهواره