مشکلات روانی و نگرش به آن ها در منطقه ۶ تهران

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی مشکلات روانی و نگرش خانواده های منطقه شش شهر تهران نسبت به مشکلات و بیماری های عصبی روانی انجام شده است.   روش: برای اجرای پژوهش یک فرد بالای ۱۵ سال از ۱۸۳۰ خانوار (۵۸۶ مرد، ۱۲۴۴ زن) از مجموع ۵۹۱۱۲ خانوار ساکن در منطقه ۶ که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شده بودند به کمک پرسش نامه های ویژگی های جمعیت شناختی، پرسش نامه SCL-۹۰-R و پرسش نامه نگرش بهداشت روان جامعه مورد بررسی قرار گرفتند. داده های پژوهش به کمک روش های آمار توصیفی آزمون های آماری t و تحلیل واریانس، تحلیل گردیدند.   یافته ها: ۵۳۵ نفر (۲/۲۹%) مشکوک به یک یا چند مشکل روانی شناخته شده اند و میزان شیوع آن در زنان (۴/۳۰%) بیش تر از مردان، (۸/۲۶%) بوده است. همچنین در ارزیابی به عمل آمده از پرسش نامه نگرش سلامت روان جامعه، درمان ناپذیر دانستن بیماری های روانی(۷/۲۰%)، موثر دانستن ازدواج در بهبود مشکلات روانی (۴/۵۹%) و اعتیاد آور دانستن مصرف داروهای اعصاب (۴/۸۵%) فراوانی بیش تری را نسبت به سایر موارد نشان داده است.   بحث: شیوع نسبتا بالای مشکلات روانپزشکی و وجود نگرش منفی در مورد بیماری های روانی، مصرف مواد و صرع در میان ساکنان منطقه مورد بررسی لزوم توجه بیش تر به پیشگیری و درمان این مشکلات و ارتقاء نگرش خانوارها را یادآور می شود.

کلیدواژه ها:

SCL-۹۰ ، psychiatric illness ، prevalence ، attitude ، the city of Tehran ، addiction ، seizure. ، SCL-۹۰-R ، مشکلات روانی ، شیوع ، نگرش ، شهر تهران ، اعتیاد ، صرع.