بررسی نقش الگوهای ارتباطی خانواده در پیش بینی سازگاری تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه الگوهای ارتباطی خانواده با سازگاری تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر اهواز بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ شیوه اجرا توصیفی از نوع همبستگی و رگرسیون بود و از نظر روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم مقطع ابتدایی شهرستان اهواز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. روش مورد استفاده برای انتخاب نمونه تصادفی از نوع خوشه ای چندمرحله ای بود. حجم نمونه بر اساس تحقیقات همبستگی ۲۰۰ دانش آموز در نظر گرفته شد. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (۱۹۸۴) و مقیاس الگوی ارتباطی خانواده کرنر و فیتزپاتریک (۲۰۰۲) بود. یافته های پژوهش نشان داد که الگوی ارتباطی گفت و شنود با ضریب همسبتگی ۳۶۴/۰ ، الگوی ارتباطی همنوایی با ضریب همسبتگی ۳۸۱/۰- با سازگاری تحصیلی ارتباط معنادار دارند. همچنین بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون متغیرهای الگوهای ارتباطی با سازگاری تحصیلی ارتباط چندگانه داشتند و به ترتیب پیش بین های مناسبی برای متغییر ملاک سازگاری تحصیلی بودند. نتیجه گیری : بر اساس نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که سازگاری تحصیلی از طریق سازه الگوهای ارتباطی خانواده قابل پیش بینی می باشد. تقویت و توجه به متغیرهای مذکور می تواند موجب ارتقای سطح سازگاری تحصیلی شود .

کلیدواژه ها:

سازگاری تحصیلی ، الگوهای ارتباطی ، گفت و شنود ، همنوایی .