بررسی تحلیلی قانون کار ایران از منظر رویکرد انعطاف-امنیت در بازار کار

تحولات اقتصادی و اجتماعی به ویژه جهانی شدن و به تبع آن چالش های فراروی حوزه ی روابط کار موجب پیدایش نگرش های بنیادین در تنظیم روابط کار گردیده است. روابط اقتصادی جدید حاصل از تولیدات جهانی، روابط استخدامی را به صورتی شکل داده که حمایت های قبلی ناکارآمد جلوه می کنند؛ بنابراین، وجود ساختار جدیدی برای منعطف سازی بازار کار و شبکه ای اجتماعی که کارگران را در مقابل خطرات جهانی شدن و منعطف سازی مورد حمایت قرار دهد، ضرورت می یابد. در همین راستا، در عرصه ی بین المللی رویکرد انعطاف امنیت با محوریت «کار» به منظور تعدیل منافع عاملان عرصه ی کار مطرح گردید. بررسی مواد قانون کار ایران نیز از منظر رویکرد فوق نشان می دهد، قانون کار در ایران انعطاف پذیری لازم را نداشته و به عبارتی از ظرفیت لازم برای تعادل بخشی در بازار کار برخوردار نیست. از این رو، به منظور همگام شدن با سیاست های جدید بین المللی، باید اصلاحاتی در حوزه ی روابط کار در این خصوص صورت گرفته و مبنای قوانین و مقررات حاکم بر روابط کار در راستای تعدیل منافع عاملان عرصه ی کار تغییر پذیرد.

کلیدواژه ها:

انعطاف-امنیت ، بازار کار ، قانون کار ، روابط کار