پیش بینی میزان استرس تحصیلی با استفاده از نگرش های ناکارآمد و افکار خودآیند با میانجی گری ذهن آگاهی در دانش آموزان

زمینه و هدف: یکی از انواع این استرس ها که مربوط به محیط های آموزشی می باشد، استرس تحصیلی است که سالانه میلیون ها دانش آموز را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف پیش ­بینی میزان استرس تحصیلی با استفاده از نگرش­های ناکارآمد و افکار خودآیند با میانجی­گری ذهن­ آگاهی در دانش ­آموزان مدارس متوسطه دوم شهرستان تنکابن انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانش آموزان مدارس متوسطه دوم شهرستان تنکابن در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند. تعداد ۳۶۱ نفر به عنوان نمونه آماری با استفاده از روش نمونه­ گیری چندمرحله­ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ ها پرسشنامه استرس تحصیلی گادزلا (۱۹۹۱)، پرسشنامه افکار خودآیند هولون و کندال (۱۹۸۰)، فرم بلند مقیاس نگرش های ناکارآمد وایزمن و بک (۱۹۷۸) و پرسشنامه پنج وجهی ذهن آگاهی بائر و همکاران (۲۰۰۶) بود.  یافته ها: نتایج حاصل از مدل­یابی معادلات ساختاری بیانگر وجود رابطه مستقیم بین نگرش­های ناکارآمد و استرس تحصیلی (۴۲/۰= β؛ ۰۱/۰>P)، وجود رابطه غیرمستقیم بین نگرش­های ناکارآمد و استرس تحصیلی ازطریق ذهن آگاهی (۱۷/۰-= β؛ ۰۵/۰>P)، وجود رابطه مستقیم بین افکارخودآیند منفی و استرس تحصیلی (۴۰/۰= β؛ ۰۱/۰>P) و وجود رابطه غیرمستقیم بین افکارخودآیند منفی و استرس تحصیلی از طریق ذهن آگاهی (۱۴/۰-= β؛ ۰۵/۰>P) بود. درنتیجه، مدل پژوهش از نظر شاخص های معنی داری و برازش مورد تائید بود.  نتیجه گیری: پژوهش حاضر با بررسی ابعاد استرس تحصیلی، افکار خودآیند منفی و نگرش ناکارآمد در دانش­آموزان، گامی مقدماتی در راستای ایجاد مدل روان­درمانی در آینده برداشته است

کلیدواژه ها:

Academic stress ، dysfunctional attitudes ، spontaneous thoughts ، mindfulness ، استرس تحصیلی ، نگرش های ناکارآمد ، افکار خودآیند ، ذهن آگاهی