اثربخشی و ایمنی درمان ترکیبی تادالافیل و سرترالین در انزال زودرس: یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده دوسوکور

مقدمه: مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین در بیماران دارای انزال زودرس موثر هستند، اما تاثیر درمان ترکیبی تادالافیل بعنوان یک مهارکننده فسفودی استراز تیپ ۵ با سرترالین کمتر بررسی شده است. هدف این مطالعه ارزیابی ایمنی و اثربخشی درمان ترکیبی تادالافیل با سرترالین در مقایسه با سرترالین و دارونما است. روش­کار: ۱۰۷ بیمار با انزال زودرس و بدون اختلال عملکرد نعوظ، با زمان تاخیر انزال داخل واژن [intravaginal ejaculatory latency time (IELT)] کمتر از ۶۰ ثانیه بمدت ۶ هفته درمان شدند. افراد بطور تصادفی در دو گروه ۵۱ نفره به ترتیب برای دریافت ۵۰ میلی­گرم سرترالین روزانه به همراه دارونما قبل از هر مقاربت و ۵۰ میلی گرم سرترالین روزانه به همراه ۱۰ میلی­گرم تادالافیل قبل از هر مقاربت  قرار گرفتند. برای ارزیابی انزال زودرس از پروفایل انزال زودرس [Premature ejaculation profile (PEP)] و IELT استفاده شد. تغییرات در میانگین IELT، میانگین چهار پارامتر PEP و عوارض داروها در ۲ گروه اندازه گیری شد. یافته ها: میانگین IELT قبل و بعد از درمان به ترتیب در گروه دارونما، ۲۹/۳۵ و ۵۵/۸۷ ثانیه (۰۰۰۱/۰>P) و در گروه تادالافیل، ۱/۴۰ و ۶۳/۱۵۳ ثانیه بود (۰۰۰۱/۰>P). IELT به طور معنی داری در گروه تادالافیل در مقایسه با گروه دارونما بهبود یافت (۵۳/۱۱۳ در مقابل ۲۵/۵۲ ثانیه، ۰۰۰۱/۰>P). همچنین، هر چهار معیار PEP در گروه تادالافیل نسبت به گروه دارونما بهبود یافت. عوارض جانبی داروها در گروه تادالافیل نسبت به گروه دارونما شایع تر بود. بحث: درمان ترکیبی با تادالافیل و سرترالین برای انزال زودرس علیرغم داشتن عوارض بیشتر، موثرتر از سرترالین به تنهایی می­باشد.

کلیدواژه ها:

Premature ejaculation ، selective serotonin re-uptake inhibitors ، sertraline ، tadalafil ، انزال زودرس ، مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین ، سرترالین ، تادالافیل