محدودیت های OSCE در پرستاری: یک مطالعه مروری

مقدمه و هدف: با وجود مزایای فراوان آسکی، به عنوان ابزاری برای ارزیابی صلاحیت بالینی در پرستاری، این طور نیست که تمام نیازهای ارزیابی را برطرف کند. ارزیابان دارای طیف وسیعی از ابزارهایی هستند که می تواند در ارزیابی صلاحیت دانشجویان به کار رود. در واقع نیاز به برنامه ارزشیابی وجود دارد، که مجموعه ای از روش ها را در بر گیرد، چرا که هر کدام نقاط قوت و ضعف خود را دارند. این مطالعه مروری با هدف استخراج محدودیت های OSCE در پرستاری انجام شد.روش کار: این مطالعه از نوع مروری مفهومی است که از الگوی پیشنهاد شده توسط Arksey و O’Malley پیروی می کند، که شامل پنج مرحله می باشد: شناسایی سوال تحقیق، شناسایی مطالعات مربوطه، انتخاب مطالعات، جدول بندی و خلاصه کردن داده ها و جمع بندی و گزارش نتایج. در بررسی متون در سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۳، بانک های اطلاعاتی مختلف از جمله از جملهSID ،Irandoc ،Google scholar ،PubMed ، Medline،Scopus ، Cochrane Library ، Science Direct با واژه های کلیدی ارزشیابی، آزمون بالینی ساختارمند عینی، پرستاری، محدودیت، چالش ها، موانع و ترکیب آنها جستجو شد. در نهایت ۱۲ مقاله در این مطالعه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج مروری بر متون نشان داد که محدودیت های آسکی در ۵ طبقه: آزمون حداقل صلاحیت، سنجش نمونه محدود از صلاحیت ها، تضعیف رویکرد کل نگر، احتمال لو رفتن ایستگاه ها، مشکل بودن سنجش برخی از صلاحیت ها قرار می گیرند. بحث و نتیجه گیری: آسکی نقش مهمی در میان سایر رویکردهای ارزیابی دارد و نقش مهمی در ارزیابی صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری ایفا می کند، با این حال، محدودیت های آن باید شناخته شود. محدودیت های آسکی در صورت تشخیص، قابل حل می باشند.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی ، آزمون بالینی ساختارمند عینی ، پرستاری