عنوان بررسی تاثیر آموزش چندرسانه ای بر خودپنداره تحصیلی و پیشرفت درسی در درسریاضی در دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان کارون در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱

تحقیق حاضر با هدف” بررسی تاثیر آموزش چندرسانه ای بر خودپنداره تحصیلی و پیشرفت درسی در درس ریاضی در دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان کارون در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱” انجام شد. این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی و در قلمر پژوهش های تجربی (شبه آزمایشی ) است . به این دلیل ، روش شبه آزمایشی انتخاب شد. جامعه آماری این پژوهش ، عبارت است از ۱۲۸۰ دانش آموز پسر ششم دوره ابتدایی شهرستان و نمونه آماری شامل ۴۰ نفر بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، ۲۰ نفر به عنوان گروه کنترل و ۲۰ نفر به عنوان گروه آزمایش انتخاب شد . ابزار گرد آوری داده های پژوهش شامل : پرسشنامه خودپنداره تحصیلی در سال ۲۰۰۴ چن و تامپسونکه روایی و پایایی توسط افشاری زاده و همکاران (۱۳۹۲) و پایایی آن از آلفای کرونباخ استفاده گردید که پایایی آن ۷۸/۰ بدست آمد. همچنین پرسشنامه محقق ساخته پیشرفت درسی در درس ریاضی که روایی و پایایی آن توسط چند تن از معلمان دوم و سوم ابتدایی و سرگروه های آموزشی انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش در ابتدا از آمار توصیفی که عمدتا مفاهیمی از قبیل جدول توزیع فراوانی و به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون t تک نمونه ای و آزمون کولموگروف - اسمیرنوف و همچنین برای شناسایی تاثیر آموزش های چندرسانه ای بر خودپنداره تحصیلی و پیشرفت تحصیلی از آزمون تی برای مقایسه گروههای همبسته برای آزمون تفاوت گروهها در متغیر های خودپنداره تحصیلی و پیشرفت تحصیلی در درس ریاضی استفاده شد. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر میرسد که خودپنداره تحصیلی در هردوی این گروهها نسبتا مطلوب باشد اما با وضعیت ایده آل قطعا فاصله بسیار دارد. همچنین بین میانگین آموزش سنتی و آموزش چندرسانه ای به لحاظ خودپنداره تحصیلی و مولفه های آن (خودپنداره عمومی و آموزشگاهی و غیر آموزشگاهی ) تفاوت معناداری وجود ندارد.همچنین نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین میانگین آموزش سنتی و آموزش چندرسانه ای به لحاظ پیشرفت تحصیلی وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

آموزش چند رسانه ، پیشرفت تحصیلی ، خودپنداره تحصیلی