بررسی اثر بخشی آموزش تفکر انتقادی بر منبع کنترل در دانش آموزان دختر دبیرستانی

مقدمه : منبع کنترل می تواند به عنوان یکی از مهمترین مولفه های دست یابی به اهداف آموزشی باشد و برهمین مبنا پژوهش حاضر به منظور تعیین میزان اثر بخش بودن آموزش تفکر انتقادی بر منبع کنترل دانش آموزان دختر دبیرستانی انجام شد.روش: پژوهش حاضر تجربی از نوع شبه آزمایش و طرح پیش آزمون و پس آزمون است . جامعه آماری پژوهش کلیه دختران دانش آموز دبیرستانی شهر کرمانشاه درسال تحصلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای از میان نواحی سه گانه آموزش و پرورش شهر کرمانشاه ابتدا ناحیه ۲ انتخاب و سپس در مرحله دوم یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و در مرحله سوم دو کلاس به صورت تصادفی از این مدرسه در نظر گرفته شد در نهایت از هر کلاس با توجه به نمرات دانش آموزان در پیش آزمون، ۱۵ نفر به صورت تصادفی انتخاب و در گروه ازمایش قرار می گیرند. متغیر وابسته در این پژوهش منبع کنترل (درونی -بیرونی ) بود و متغیر مستقل نیز آموزش تفکر انتقادی بود که طی ۸ جلسه ، در مورد گروه آزمایش اجرا گردید. ابزار پژوهش عبارت بود از آزمون منبع کنترل راتر۱ به منظور بررسی فرضیه ها از روش آزمون مقایسه های زوج شده ( t وابسته ) استفاده شد.یافته ها: تحلیل دادهها نشان داد که آموزش تفکر انتقادی بر تغییر منبع کنترل بیرونی به درونی موثر می باشدو این اثربخشی در سطح ۰۰۱/۰P< معنادار است وآموزش تفکر انتقادی برتغییر منبع کنترل درونی موثر نمی باشد.نتیجه گیری : آموزش تفکر انتقادی می تواند تاثیرات متعدد و مهمی در دانش آموزان داشته باشد که به پیشرفت تحصیلی آن ها منجر شود. باتوجه به یافته های این پژوهش آموزش تفکر انتقادی برای تغییر منبع کنترل دانش آموزان دختر و به دنبال آن موفقیت تحصیلی ، به کارشناسان آموزش و پرورش و دیگر متخصصان پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

منبع کنترل ، تفکر ا نتقا دی ، دانش آ موز