تاثیر پرخاشگری بر رفتار و سلامت روان نوجوانان

پرخاشگری نوعی رفتار آسیب رسان است که ممکن است به حالت های گوناگونی انجام گردیده و حتی آسیب های روانی نظیر تحقیر، توهین و فحاشی را نیز به همراه داشته باشد. پاسخ ناکامی، پرخاشگری است و پرخاشگری می تواند ناکامی های فشرده را رهاسازد و نوعی تخلیه روانی و تسکین موقتی برای فرد را فراهم آورد. منشا پرخاشگری خصمانه، وسیله ای و یا انتقام گیری است و جهت گیری آن ممکن است درونی یا بیرونی باشد. قدیمی ترین تبیین علت پرخاشگری انسان، به طبیعت ذاتی انسان برای پرخاشگری و غریزه مرگ که به اعمال پرخاشگرانه منجر می شود، اشاره دارد اما دیدگاه های جدید، بیان می کند که پرخاشگری در انسان اگر هم ذاتی باشد قویا تحت تاثیر عوامل اجتماعی قرار می گیرد و معتقدند که بروز رفتار پرخاشگرانه در یک موقعیت خاص به عوامل مختلفی نظیر تجربه های گذشته، پاداش هایی که در زمان گذشته و یا حال نصیب او می شود و ارزش ها و نگرش هایی که اندیشه مربوط به مناسب بودن و اثرات بالقوه چنین رفتاری را در این شخص شکل می دهند، تاثیر می پذیرد. از دیگر عوامل موثر در بروز رفتارهای پرخاشگرانه می توان به عوامل عصب شناختی، اجتماعی، عوامل فرهنگی، عوامل شخصی، عوامل موقعیتی و اقتصادی اشاره نمود. پرخاشگری می تواند از دیدگاهی هم سازنده و هم مخربباشد و برای کنترل پرخاشگری می توان از تنبیه، مداخله های شناختی، تماشای الگوی غیر پرخاشگرانه، آموزش مهارت های اجتماعی و آموزش جرات ورزی بهره گرفت.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، خشونت ، سلامت روان ، آسیب های روان