تحلیل تصویر «دیگری» در داستان «سفر بزرگ امینه» اثر گلی ترقی

یکی از مهم‎ترین عوامل اثرگذار در روابط انسانی تصویری است که انسان‎ها از یکدیگر در ذهن خود می سازند و بر اساس آن، دیگران را درک و قضاوت می کنند. در پژوهش حاضر، داستان «سفر بزرگ امینه»، از مجموعه داستان جایی دیگر، از منظر تصویرشناسی بررسی شده است. مکان‎های موجود در این داستان عمدتا دلالتمند هستند و در شکل‎گیری و جهت دهی به تصاویر ارائه شده در آن اهمیت دارند. تصاویری که در تهران از امینه نشان داده شده ، تصاویری بسته اند؛ زیرا اغلب حاصل تصاویر گذشتگان درباره زنان بنگالی است. در بخش دوم که امینه در پاریس است، تصاویر از حالت بسته به باز تبدیل می‎شوند و او دیگر بر اساس ظاهر توصیف نمی‎شود؛ بلکه بیشتر به تغییرات رفتاری او پرداخته شده است. راوی در پاریس درمی‎یابد که خودش «دیگری» منفی است؛ یعنی مردم اروپا خوانشی منفی از او به عنوان فردی جهان سومی دارند. خوانش راوی از امینه پس از سفر او به اروپا، از خوانشی تا حدی منفی به خوانشی مثبت تغییر می‎کند. در پاریس، راوی و امینه هر دو به عنوان «دیگری» در مقابل «من» فرانسوی قرار می‎گیرند و امینه به دیگری درون‎فرهنگی تبدیل می‎شود و جهان سوم به منزله دیگری کلان، در مقابل اروپا به منزله من کلان قرار می‎گیرد.

کلیدواژه ها:

تصویرشناسی ، دیگری برون‎فرهنگی ، دیگری درون‎فرهنگی ، «سفر بزرگ امینه» ، گلی ترقی.