بررسی تاثیر آموزش بر نحوه پایش و نظارت از سامانه های آب رسانی روستایی در بهورزان شهرستان شهرضا در سال ۱۳۹۹

زمینه و هدف: عدم رعایت اصول صحیح پایش و نظارت توسط بهورزان بر سامانه های آب آشامیدنی عمومی در روستاها می تواند موجب افزایش شیوع بیماری های منتقله از آب شود. هدف از پژوهش حاضر، ارتقای سطح دانش بهورزان و بهبود کاربرد دانش آموخته شده توسط آنان از طریق مداخله آموزشی بر نحوه پایش و نظارت از سامانه های آب رسانی روستایی شهرستان شهرضا است. روش کار: این مطالعه به صورت مداخله ای و به صورت برگزاری دوره آموزشی برای ۳۵ نفر از بهورزان شهرستان شهرضا انجام شد. به منظور ارزیابی وضعیت موجود میزان دانش بهورزان، پیش آزمون اجرا و سایر اطلاعات موردنیاز از چک لیست سامانه های آب رسانی تکمیل شده توسط بهورزان جمع آوری شد. پس از شناسایی ضعف دانش بهورزان، سرفصل های دوره آموزشی تدوین و پس از برگزاری دوره، پس آزمون بهورزان و مقایسه چک لیست های تکمیل شده توسط بهورزان قبل از مداخله و پس از مداخله تاثیر آموزش انجام شد. بایستی ذکر شود که جهت تحلیل داده ها و برای سنجش تاثیر مداخله آموزشی از نرم افزار SPSS۲۲ و آزمون های t زوجی و ویلکاکسون استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان داد که میانگین نمره آگاهی بهورزان قبل و بعد از مداخله آموزشی به ترتیب برابر ۶/۸ ±۲/۴۶ و ۲/۸±۴/۸۸ که نشان دهنده وجود اختلاف معنادار قبل و بعد از مداخله آموزشی بود (۰۰۱/۰ < P value). میانگین درصد ریسک سامانه های آب رسانی قبل و بعد از مداخله آموزشی به ترتیب برابر ۲/۵± ۴/۳۵ و ۶/۷±۲/۱۹ بود که نشان می دهد میانگین درصد ریسک تمامی سامانه های آب رسانی بعد از مداخله به طور معناداری کمتر از قبل از مداخله بود (۰۰۱/۰ < P value). نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر، مداخله آموزشی دارای تاثیر مثبت چشمگیر در ارتقاء سطح آگاهی و عملکرد بهورزان و همچنین موجب کاهش درصد ریسک سامانه های آب رسانی در روستا شد.

کلیدواژه ها:

Drinking water ، water supply systems ، monitoring ، chlorination ، آب آشامیدنی ، سامانه های آب رسانی ، نظارت ، کلرزنی