بررسی حذف ۲و۴ دی کلروفنل (DCP) با استفاده از کیتوزان از محیط های آبی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 73
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JEHE-2-3_005
تاریخ نمایه سازی: 8 آذر 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: ۲و۴ دی کلروفنل (DCP) یکی از ترکیبات بسیار سمی کلروفنل ها می باشد که در مناطق کشاورزی، آب ضدعفونی شده توسط کلر، فاضلاب خروجی صنایع خمیر کاغذ و کارخانه های کاغذ دیده می شود. کلروفنل ها باعث آسیب بر روی کلیه ها، کبد، پانکراس و تضعیف سیستم اعصاب مرکزی می شود. در این مطالعه به بررسی جذب DCP توسط کیتوزان در محیط های آبی خواهیم پرداخت.
روش بررسی: در این مطالعه پارامترهای زمان جذب (min۱۰۰- ۱۵)، pH (۹-۳)، غلظت های اولیهDCP (mg/l۱۰۰- ۱۵) و دوز جاذب کیتوزان (g۹/۰-۱/۰) در راکتور ناپیوسته مورد بررسی قرار گرفت و برای سنجش غلظت DCP از دستگاه اسپکتروفتومتری در طول موج nm۲۸۰ استفاده گردید. با استفاده از نتایج بدست آمده در فرآیند جذب، مدل های ایزوترمی فروندلیخ، لانگمویر و مدل های سینتیکی شبه درجه اول و دوم بررسی شد.
یافته ها: زمان تعادل در فرآیند جذب ۷۵ دقیقه (۵/۶=pH، mg/l۱۵- غلظتDCP و g۵/۰- غلظت کیتوزان) با ۷۶% حذف بدست آمد. ۳=pH بعنوان pH بهینه در فرآیند جذب (mg/l۱۵- غلظتDCP، g۵/۰- غلظت کیتوزان و min۷۵- زمان تعادل) با راندمان ۷۹% بدست آمد و با افزایش pH راندمان کاهش یافت. درغلظت mg/l۱۵ از DCP (۳=pH، g ۵/۰- غلظت کیتوزان و min۷۵- زمان تعادل) بیشترین حذف با راندمان ۷۹% مشاهده گردید و دوز g۸/۰جاذب کیتوزان (۳= pH، mg/l۱۵- غلظت DCP و min۷۵- زمان تعادل) با راندمان ۸۷% بیشترین حذف DCP را بهمراه داشت. فرآیند جذب از ایزوترم فروندلیخ با ضریب همبستگی ۹۵۹۹/۰ و از مدل سینتیکی شبه درجه دوم با ضریب همبستگی ۹۶۴۹/ ۰پیروی می کند.
نتیجه گیری: با استناد به نتایج مطالعه انجام شده، می توان از کیتوزان بدلیل ویژگی هایی از جمله تجزیه پذیری، قابلیت احیا مجدد، ارزان قیمت بودن و راندمان قابل قبول در جذب، برای حذف DCP از فاضلاب صنایع استفاده نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدی سالاری
گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
فضل اله چنگانی
گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
محمد درویش متولی
گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
سعید اکبری
گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :