"زندگی، به اینجا ختم نمی شود": آرزوها و حفظ امید در میان معلمان ابتدایی

با نسبت معلمان واجد شرایط دانش آموز به طور متوسط ۷۸:۱ و جابجایی معلمان زیاد، سیستم آموزش ابتدایی در ایران نیاز فوری به حفظ معلمان دارد. این مقاله از یک مطالعه قوم نگاری تجربیات معلمان برای بررسی چگونگی و چرایی برنامه ریزی معلمان برای ترک آموزش ابتدایی علیرغم فرصت های محدود برای انجام این کار، استخراج شده است. با درگیر کردن مفهوم جامعه شناختی کار مرزی، من استدلال می کنم که «تمایل به ترک تدریس» منبعی بود که معلمان ابتدایی برای فاصله گرفتن از حرفه ای با جایگاه پایین و چشم انداز رشد حداقلی استفاده می کردند. این مقاله بر نیاز به سیستم های قوی حمایت از معلمان به منظور دستیابی دولت ها به آموزش برای همه تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

حفظ معلم ، کار هویتی ، حرفه معلمی.