اثربخشی مشاوره گروهی راه حل- محور بر سازگاری زنان مطلقه

هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثربخشی مشاوره گروهی راه حل-محور بر سازگاری زنان مطلقه بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی زنان مطلقه ی مراجعه کننده به اداره ی بهزیستی شهرستان ماهشهر در سال ۱۳۹۳ بود. نمونه ی پژوهش را ۲۴ نفر زن مطلقه تشکیل دادند که دارای کمترین سطح سازگاری بودند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه ی سازگاری پس از طلاق فیشر ) FDAS ( بود. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. همه ی آزمودنی ها به پرسشنامه پاسخ دادند، سپس گروه آزمایش مداخله ی درمانی ( درمان راه حل-محور) را دریافت کردند. بعد از این مرحله هر دو گروه مجددا به پرسشنامه پاسخ داده و پس از گذشت یک ماه از اجرای پس آزمون، آزمون پیگیری بر روی هر دو گروه اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی روش آماری تحلیل کواریانس چند متغیری به کار برده شد. تحلیل داده ها نشان داد که رویکرد راه حل-محور موجب بهبود سازگاری گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است. پیگیری با فاصله ی یک ماهه ماندگاری اثر رویکرد راه حل-محور را بر سازگاری نشان داد.

کلیدواژه ها:

رویکرد راه حل-محور ، سازگاری ، زنان مطلقه.