بررسی نقش تربیت والدین در رشد اجتماعی دانش آموزان

رشد به معنای تغییرات کمی و کیفی است که با پیشرفت زمان در طبیعت، ساخت و رفتار موجود زنده اتفاق می افتد که در طول حیات موجود زنده ادامه دارد. این تغییرات و دگرگونی ها در هر دوره از زندگی، توانایی ها، نیازها و دشواری هایی را به وجود می آورد و به همین جهت در هر دوره، آموزش وپرورش خاصی را ایجاب می کند. رشد اجتماعی و اجتماعی شدن افراد، تحت تاثیر عوامل مختلفی ازجمله؛ خانواده، گروه همسالان، مدرسه و رسانه های جمعی و غیره است؛ و نقش خانواده در رشد اجتماعی و اجتماعی شدن افراد با اهمیت و پررنگ می باشد، زیرا فرد سال های اولیه عمر خود را که مهم ترین تاثیر در شخصیت فرد را دارند، در خانواده سپری می کند. در واقع، خانواده اولین و مهم ترین نقش را در رشد شخصیت و اجتماعی شدن کودک را بر عهده دارد. این تماس و ارتباط کودک با محیط پیرامون از طریق پدر و مادر، خواهران و برادران است. تقلید از رفتار آن ها شیوه زندگی او را مشخص می سازد، چنانچه رفتار اعضای خانواده بر دوستی و محبت و پذیرش و احترام متقابل متکی باشد، کودک احساس امنیت و آرامش می کند و بر اثر رشد اجتماعی مطلوب و تقویت اعتمادبه نفس، قدرت سازگاری بیشتری با محیط به دست می آورد و آماده پذیرش مسئولیت ها و نقش های گوناگون اجتماعی در مراحل بعدی زندگی می شود.

کلیدواژه ها:

تربیت والدین ، دانش آموزان ، رشد اجتماعی ، روابط اجتماعی.