خشک کردن حامل های لیپیدی نانوساختار (NLC) با استفاده از خشک کن پاششی و با کمک مالتودکسترین

حامل های لیپیدی نانوساختار (NLC) حامل های قوی برای ترکیبات چربی دوست هستند. در این تحقیق، محلول مالتودکسترینNLC: (۶:۱۰) در دمای ورودی ۱۱۰ یا ۱۸۰ درجه سلسیوس و سرعت جریان خوراک ۵ یا ۱۵ میلی لیتر در دقیقه توسط خشک کن پاششی خشک شده و ویژگی های پودرها مورد ارزیابی قرار گرفت. تصاویر به دست آمده از میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که پودر تولید شده از ذرات کروی شکل توخالی با سطوح صاف تشکیل شده اند. بیشینه بازده تولید پودر حدود ۶۶ درصد بود. اندازه ذرات NLC پس از حل کردن مجدد پودرهای به دست آمده افزایش یافت ]از ۳/۵۷ نانومتر (در بزرگ ترین اندازه قبل از خشک کردن) به ۷/۹۳ نانومتر (در بزرگ ترین اندازه بعد از خشک کردن)[، اما در تمام تیمارها کمتر از حد اندازه قابل قبول سیستم های NLC  بود. اندازه گیری شاخص های جریان پذیری مانند شاخص تراکم پذیری (متوسط ۲۱/۱۶)، نسبت هاوسنر (متوسط ۲۰/۱) و زاویه قرار (۳۱ تا ۴۲ درجه) نشان داد که نمونه ها به عنوان پودرهایی با قابلیت جریان پذیری خوب دسته بندی می شوند. نتایج این مطالعه نشان داد که سیستم های NLC را می توان با استفاده از ماده مالتودکسترین به عنوان ماده کمکی بدون هیچ گونه تغییر شدید در اندازه ذرات، با خشک کن پاششی خشک کرد.

کلیدواژه ها:

nanostructured lipid carrier ، NLC ، spray-drying ، maltodextrin ، lipid nanoparticles ، encapsulation ، حامل های لیپیدی نانوساختار ، NLC ، نانوذرات چربی ، خشک کن پاششی ، مالتودکسترین ، ریزپوشانی