بررسی اثر پرتودهی گاما روی چروکیدگی سطحی و جذب مجدد آب طی خشک کردن قارچ دکمه ای

کیفیت نهایی محصول خشک شده به عنوان یکی از شاخص های مهم در فرآیند خشک کردن باید مورد توجه قرار گیرد. در این تحقیق، تاثیر دز پرتودهی گاما (۰، ۲/۱، ۴/۲ و ۶/۳ کیلوگری)، دمای خشک کردن (۵۰، ۶۰ و ۷۰ درجه سلسیوس) و ضخامت برش قارچ ها (۳ و ۵ میلی متر) روی میزان چروکیدگی سطحی و جذب مجدد آب مورد بررسی قرار گرفت. خشک کردن توسط خشک کن لایه نازک بر مبنای سامانه ماشین بینایی اعمال گردید. نتایج نشان داد اثر ساده و متقابل فاکتورها روی میزان چروکیدگی سطحی و جذب مجدد آب در اکثر موارد معنی دار بود (۰۱/۰P<). با افزایش دز پرتودهی، چروکیدگی به میزان جزئی افزایش یافت و میزان باز جذب آب در نمونه های خشک شده نیز با افزایش همراه بود. همچنین، بیشترین میزان باز جذب آب برابر g/g ۴۳/۳ مربوط به دز ۶/۳ کیلوگری و دمای خشک کردن ۶۰ درجه سلسیوس و در ضخامت ۳ میلی متر بود. در نهایت، با افزایش دما و کاهش ضخامت برش نمونه ها، میزان چروکیدگی قارچ نیز افزایش یافت؛ به طوری که کمترین و بیشترین مقدار شاخص چروکیدگی سطحی به ترتیب ۴۶۱/۰ و ۶۶۷/۰ بود.

کلیدواژه ها:

پرتودهی گاما ، خشک کردن ، قارچ خوراکی ، چروکیدگی سطحی ، جذب مجدد آب