تعیین باقیمانده سم دیازینون در نمونه های عسل منطقه دماوند
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 163
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FSCT-15-83_036
تاریخ نمایه سازی: 2 آذر 1402
چکیده مقاله:
عسل یک ماده طبیعی شیرین بوده که توسط زنبورهای عسل و از شهد گل ها تولید می شود. این ماده ترکیبی پیچیده از کربوهیدارت ها (فروکتوز و گلوکز) است و ترکیبات دیگری نظیر فنل ها، اسیدهای آلی، آمینواسیدها، پروتئین ها، مواد معدنی، ویتامین ها و لیپیدها نیز در آن وجود دارد. آفت کش های ارگانوفسفره از جمله دیازینون به علت تاثیر بر طیف وسیعی از آفات و هم چنین ارزان قیمت بودن، بیشتر از سایر آفت کش ها مورد استفاده قرار می گیرند. قابل توجه این که دیازینون در رده ۲ طبقه بندی سازمان بهداشت جهانی قرار داشته و جزء آفت کش های نسبتا خطرناک محسوب می گردد. در این راستا در تحقیق حاضر میزان باقیمانده سم دیازینون در عسل های تولید شده در منطقه دماوند و با هدف تامین سلامت مصرف کنندگان داخلی و ایجاد زمینه کنترل کیفی این محصول مورد اندازه گیری قرار گرفت. نمونه های عسل مورد استفاده در این پژوهش از مناطق شش گانه آئیینه ورزان، آرو، هویر، مشا، دریاچه تار و دماوند و در ماه های خرداد و شهریور تهیه گردیدند. و در ادامه عمل جداسازی و تشخیص سم توسط دستگاه HPLC انجام پذیرفت. طبق نتایج، در تمام محل های نمونه برداری، باقیمانده سم مشاهده شد به گونه ای که در بعضی از مناطق میزان باقیمانده سم از حداکثر مجاز بیشتر بود. همچنین باقیمانده سم در خرداد ماه، در تمام نمونه ها بیشتر از نمونه های برداشت شده در ماه شهریور بود. در همین راستا بیشترین مقدار باقیمانده سم در ماه خرداد و در منطقه آیینه ورزان (ppm۰۳۹۱۹/۰) و کمترین مقدار آن در ماه شهریور و در منطقه هویر با مقدار (ppm۰۱۷۱۴/۰) اندازه گیری شد.
نویسندگان
Seyedeh Masoomeh Hasheminia
Assistant Professor, Department of Agronomy, Roudehen Branch, Islamic Azad University, Roudehen, Iran.
Manijeh Jamshidi
Assistant Professor, Department of Plant Protection, Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran.
Yahya Ostadi
Ph.D. Candidate of Agricultural Economics, Master of Entomology Laboratory, Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :